Yazara küçük torpil :)

Veysel öykü yazmanın eğlenceli teleferiği ile edebî göklerde dolaşırken, gece bire çeyrek kala sigarasının tükendiğini fark etti. Muhtemelen paketi sigara dolu olsa, o saatten sonra içmeyecekti. Ama bitince tedirgin oldu. Altında eşofman, ayağında terliklerle evden apar topar çıkıp sitenin çarşısına seğirtti. *** Sigara satan kuruyemişçi kapanmıştı. İkinci ihtimal yaklaşık bir kilometre mesafedeki benzinciydi. "O kadar da zayıf iradeli değiliz. Bu saatten sonra içmem, olur biter" diye kendini kandırarak geri döndü. Evine dört blok kalmıştı; kafasına yukarıdan patt diye bir şey düştü! Korku ve refleksle küfretti; başını tutarak yukarı baktı; kimse yoktu. Eğilip kafasına çarpan şeyi eline aldı. *** Aynı saniyelerde, önünden geçtiği apartmanın beşinci katında kadın, kocası ile dalga geçiyordu: -Yaa, o kadar yalvardım sana, yavrularımın hatırına bırak şu zıkkımı diye... Dinlemedin... Ne oldu şimdi? En sevdiğin ağabeyin "İçerse evine gelmem" demiş. Hadi bakalım! Adam: -Anladık, gelme üstüme, diyerek sigara paketini açık pencereden dışarı atıvermişti.