Hepimiz sıramızı bekliyoruz

Hava yağmurluydu ve musalla taşındakinden başka herkesi etkileyen yağmur sebebiyle caminin çay ocağına girmiştik.

Boş bir sandalye bularak oturup, buğulu camlara vuran yağmuru seyre koyuldum.

Bir süre sonra yanımdaki sandalyede elektrikçi Cafer Usta'yı fark ettim. 

Çarpıla çarpıla elektrikle bile dost olmuş, heybetli vücuduna inat yumuşak huylu, güler yüzlü, yılların emektarı Cafer Ağabey... 

Dalgındı. 

Selam verince, kendine geldi:

- Kimin cenazesi bu, diye sordu.

Söyledim.

Deriiin bir nefes alıp verdi:

- Gerçi, ne fark eder ki... Gidene Allah rahmet etsin. Hepimiz aynı yolun yolcusuyuz abiciğim, ha bugün, ha yarın, dedi.

***

Ertesi sabah kahvaltıda Türkiye Gazetesi'ni okurken şu başlığı gördüm: 

"Cafer Ağabey vefat etti" diyordu, üçüncü sayfada...

Haberin detayını okumadan, "Ha bugün, ha yarın" dediği günün "yarın"ında ölmüş olduğu geldi aklıma...