Romantizm iyidir... iyidir de...

Miray, caddeden arabası ile geçerken bir yandan da cep telefonu ile polis karakolunun fotoğrafını çekti.

Biraz ileride bir trafik polisi önüne çıkar gibi hamle edip, sert kol hareketleriyle "Kenara çek!" diye işaret etti.

Miray yolun sağında durdu, camı indirip beklemeye başladı. Ancak polis yanına yaklaşmadı; telsizle konuşuyordu.

Çok geçmeden içinde dört kişi bulunan bir polis aracı ve motosikletli bir başka polis etrafını çevirdi. Gelen polis aracındakilerden sağ önde oturanı:

-Bizi takip et, dedi.

"Ne oluyor, nereye gidiyoruz"a fırsat kalmadan, polisler hareket etti.

Önde polis arabası, arkasında Miray, onun arkasında motosikletli polis, yuvarlaktan dönüp az önceki yolu geri gitmeye başladılar.

Karakolun önüne geldiklerinde arabadan inen bir polis Miray'ın koluna girdi, sürükleyerek içeri götürdü.

İçeride sivil biri çantasını ve elindeki cep telefonunu aldı.

-Nezarete indirin, dedi.

***

Çok geçmedi. On dakika kadar sonra bir polis aşağı inip Miray'ı müdürün odasına çıkardı. Gördüğü manzara şuydu:

Telefonu müdürün elinde, beyaz bir ara kablosu ile bir bilgisayara bağlanmıştı. Müdür ekranı Miray'ın göreceği şekilde çevirdi, cep telefonunun hafızasındaki fotoğraflar ekrandaydı; karakol resminin olduğu kareye işaret parmağı ile bir iki vurarak sordu:

-Bunu niye çektin?

Miray sandalyeye oturdu, acı bir gülümsemeyle şöyle anlattı:

-Nişanlım bu semtte oturuyor. Ondan habersiz geldim. Evde ise sürpriz yapacaktım. Değilse, "İşte bak, sabah sana geldim" diye semtin adı yazılı olan bu tabelayı gönderecektim. Hepsi bu... Keşke içeri girerken, hatta arabamı durdurduğunuzda sorsaydınız.

Karakol amiri bir yandan telefonun kablosunu çıkarıp, masadaki çanta ile beraber Miray'a uzatırken gülümsedi:

-Nişanlın için delil topladın yani...

-Aynen öyle.

-Peki... Gidebilirsin...

Miray oradaki üç kişinin yüzüne bakmadan sinirle söylene söylene odadan çıktı. Yarı karanlık koridoru geçip dış kapıya ulaştı; merdivenlerden inerken nişanlısı ile burun buruna geldi; genç kız korku içindeydi:

-Geçmiş olsun canım, son aranan numara diye beni buldular; neyin var, neden buradasın?