Risk budur...

Tümgeneralin karısı ölmüştü.

Astsubay, iki eliyle ve dikkatlice tuttuğu büyük tepsiyle içeri girdi.

Odada bulunan rütbelerin farklılığına inat, tepsinin üzeri, aynı tornadan çıkmış gibi uyumlu bir sürü bardakla doluydu.

Bardaklarda köpüklü ayran vardı.

Astsubay içerideki manzarayı görünce hızlı muhakeme yeteneği ile bir karar verdi. Rütbe sırasına göre ayran dağıtmaya kalksa, seksek oynayan çocuklar gibi bir o yana bir bu yana gidip gelecek, hem iş uzayacak, hem "trafik" karmakarışık olacaktı.

Yaşı hayli ilerlemiş olduğundan, belki de kaybedecek fazla şeyi olmadığı için, bir askerin kolay kolay söyleyemeyeceği bir cümle kurdu ortaya:

-Efendim, bu dinî bir merasim olduğu için, sünnete uymak için sağdan başlayarak dağıtacağım.

Gerçekten de hemen kapının yanından başladı, tepsiyi bir albayın önüne tuttu. Albay, yemeğini yemekte mızmızlanan asi bir çocuk gibi bir süre elini uzatmadı; sonra bir astsubaya bir ayranlara baktı, bir tanesini aldı ama içmedi; beklemeye başladı.

Astsubay ikinciye geçti. O da albaydı. Derken üçüncü kişiye, bir tümgenerale...

Bu sırada birisi arkasından elbisesini çekiştirdi.

Döndü, bir önceki albaydı:

-Eğil, dedi.

Astsubay eğildi; başıyla "Yaklaş" işareti yapan albay ağzını astsubayın kulağına yaklaştırdı:

-Oğlum, burası askeriye, saçmalama ve git paşadan başla!

Astsubay istifini bozmadan ayran dağıtmaya devam etti.

İki kişiyi daha geçmişti, az önceki sahne "iki kez montajlanmış gibi" tekrar etti. Ayran tuttuğu bir tuğgeneral, kısık bir sesle ve el işaretiyle:

-Paşaya git! Diye kaşlarını çatıp fısıldadı, başıyla paşayı göstererek.

Astsubayın tepsisindeki ayranlar bitmek üzereyken, sözleşmiş gibi, bir asker ikinci tepsiyle içeri girdi. Astsubay yeni gelen dolu tepsiyi alıp kaldığı yerden devam etti.

Nihayet, komutanların başından beri işaret ettikleri korgeneralin önüne geldi.

-Aferin evladım, diye babacan bir tebessüm hediye etti Hilmi Paşa ayrana uzanırken; dinî bir merasim şartlarına uygun yapılır...