Hangi güzel yüz ki, toprak olmadı...

A -
A +

 İkisi Adana'nın içinde, biri Kozan ilçesinde ikamet eden üç hakem, İslâhiye'deki maça tayin edilmişti.

Kozanlı hakem Adana'daki orta hakeme telefon etti:-Abi, ben sizinle gelemiyorum, Kozan'da bir işim çıktı. Ben otobüsle geleyim, akşam otelde buluşalım. Olur mu?Hakem:-Sen bilirsin, biz sabah erkenden çıkıyoruz o zaman.-Tamam abi.***Adana'dan yola çıkan iki hakem, Kömürler mevkiinde geçirdikleri trafik kazasında feci şekilde hayatlarını kaybettiler.Kozanlı üçüncü hakem şok olayı İslâhiye'ye vardığında öğrendi. Apar topar Adana'ya, cenazelerin bulunduğu yere gitti.***İki arkadaşını kaybeden genç hakem, cami avlusundaki cenaze töreninde ayakta durmakta zorlanınca bir banka oturdu. Merhum orta hakemin babası ondan daha metindi, iliştiği bankın yanına geldi:-Kadere yapacak bir şeyimiz yok. Veren de o, alan da o... Bak, Allah seni korudu evladım... Yaşayacak günün, yiyecek ekmeğin varmış. Artık sen bizim de oğlumuzsun, tamam mı, dedi.Hakem başını kaldırdı, titreyen dudaklarla adama baktı:-Tamam, dedi, ağlamaya başladı.***Zaman her acıyı tamir ediyordu.Hakemlerin öldüğü o vahim olaydan üç ay, üç gün geçmişti; Kozanlı genç hakem yine İslâhiye'de yönettiği maçtan dönerken, iki hakem arkadaşının öldüğü Kömürler mevkiine 1 kilometre kala kaza yaptı; getirildiği Adana'daki hastanede hayatını kaybetti.Kozanlı hakemin yaşayacak günü, yiyecek ekmeği üç aylıkmış.
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.