Oynadıkça coştu coştukça oynadı

Şaşırdım.

Fenerbahçe'nin tam 4 yıldır kendi sahasında cuma maçı oynamadığını öğrenince...

Çok şaşırmıştım.

Ersun Yanal'ın bugüne kadar Bülent Uygun'u hiç yenemediğini okuyunca...

Oldukça şaşırdım.

Hayata vedan eden Trabzonlu futbolcu, teknik direktör, adam, Kadir Özcan'a saygı duruşunda Saracoğlu tribünlerinden ıslık ve yuh seslerini dinleyince...

Öfke ve şaşkınlık yaşadım.

Gaziantep defansının en iyi adamı Binya'nın yedek kulübesinde, her pozisyonda hata yapan Keceojevic'in sahada olduğunu gördükçe...

Şaştım kaldım.

Fenerbahçe'nin baskılı başlayıp maçı tek kaleye çevirmesi sonrası golün dakikasını merak ettim; geçen hafta 90+5'te kafa golünü atıp takımını ipten alan Emenike'nin yine aynı noktadan aynı köşeye kafa golünü görünce "dejavu oldum."

Şaşırdım.

Sow'un attığı "halı saha golü" öncesi, sarı-lacivertli oyuncuların rakip ceza sahasında kafa, topuk, duvar... sayısız pas yapmasını izleyince...

Şaşkınlıktan ağzım açık kaldı.

İkinci yarıya iki oyuncu değişikliğiyle başlayıp maçta denge kuran Bülent Uygun'un neden ilk yarı bu kurgu ile çıkmadığını düşünüp şaşırdım.

Arka arkaya Cenk, Traore pozisyonları, Kuyt'un elle oynaması ve atlanan penaltı, Stilic golü...

Antep'in iki farklı görüntüsüne şaştım kaldım.

Salih'in zarif hareketlerini, ardından gelen Emenike golünü, 7 hafta gol atamayan Emmanuel Emenike'nin son 87 dakikaya 3 gol sığdırmasını şaşkınlıkla izledim.

Bu Emmanuel filmi daha çok sürecek galiba...

 Cristian Baroni

Maç başlarken kırılmıştı