Savcının emaneti

Türkiye, KAZANMAYI bu kadar önemsemeyi kaldıramıyor. Takımlar kurşunlanıyor, mağazalar yakılıyor, akıllanmıyoruz.

Sakatlanan futbolcuların tedavisine bile tahammülümüz yok. Üstelik adamın numara yapmadığı değişiklik tabelasıyla tescil edildiği halde... Futbolcu ölsün ama bir kazanalım!

Chedjou'nun Muhammet'e dirseği var; hakem yakalasa kırmızı... Ama biz yerde kıvranan futbolcuyu protesto ediyoruz, oyuncumuzun atılmamasına sevinecek yerde...

Neyse...

İlk yarı...

Galatasaray kötü desen değil, iyi desen değil...

Fenerbahçe'nin iki puan kaybının motivasyonuyla iki kat tempolu giriyorlar maça... Sağdan Sabri, soldan Telles bindiriyor. Selçuk her zaman yaptığı gibi Burak'ın koşu yoluna toplar atıyor. 

Futbol, Galatasaray'ın maçı kazanacağını gösteriyor.

"Aşırı yüklenmenin" doğal sonucu olarak Gaziantepspor arada sırada kaptığı toplarla ani ve tehlikeli ataklar yapıyor ama Chedjou ve Balta, Muhammet Demir'i "dövüp" topu alıyorlar ayağından...

Sneijder yoksa Melo var.

Eee?

Dakikalar geçiyor, koca ilk yarı bitiyor, Galatasaray'ın şöyle "Bu da kaçar mı artık?!" diyeceğin bir pozisyonu da yok.

O zaman, savunmanın beyni Elyasa'nın daha maç başında sakatlanıp çıkmasına rağmen, Okan Buruk'un defans tedbirlerine aferin demek gerekiyor. Özellikle de kaptan Şenol Can'a...

Du bakali, ikinci yarı ne olacak...

İkinci yarıya daha motive çıktı G.Saray... 

Geçen her dakika artan baskı golün habercisiydi. Bilinmeyen, kimin atacağıydı. 

Hakan Balta attı. 85'te gelince de hayatının en önemli golü oldu muhtemelen...