Tek farkım elimdeki mikrofon
Asıl mesleğim, "peygamber mesleği" de denilen mobilya ve dekorasyon. Marangozum ben. Yıllar önce Heybeliada'da çalışıyor, çalıştığım iş yerinde de yatıp kalkıyordum. Sorunlarım vardı, bekar hayatı yaşıyordum. Derken başka birisi geldi, benim ayağımı kaydırdı ve işten çıkartıldım. Çok üzüldüm, çok yıkıldım. Elveda İstanbul İstanbul'da büyüdüğüm halde dedim ki, "İstanbul bana yâr olmadı. Gidiyorum buralardan" Bir iş teklifiyle kendimi Muğla'nın Ortacı ilçesinde buldum. Küçük bir yerdi. Kendi dünyamla başbaşa kalabilecek kadar küçük. Dışarıdan bakıldığında psikolojik sorunu olan biriydim. Vardı konuştuklarım görüştüklerim ama ben aslında yapayalnız bir insandım. Tek dostum volkmenimdi Öyle bir haldeydim ki kulağında volkmen, dünyadan el etek çekmiş kimsiz kimsesiz biriydim. Tek başına bir adamdım. Herkesle uyum içindeydim ama can ciğer değildim. Örneğin arkadaşlarla kahvede okey oynamayı sevmiyordum. Ya da ne bileyim bir birahanede bira içmek benim tarzım değildi. O ara özel radyolar yeni yeni çıkıyordu. Radyolara takıldım. Çok iyi radyo dinleyicisiydim. Ama radyoda Dj'lik yapmak hiçbir zaman aklımın ucundan geçmiyordu. Böyle bir yeteneğimin olduğunu da bilmiyordum. Bedelini ödeyemeyeceğim an Ortacı'da Ortacı FM vardı. Ben de radyonun dekorasyon işlerini yaparken sahipleriyle arkadaş olmuştum. Hatta daha açık söyleyeyim, ücret almadığım için aramızda bir yakınlık oluşmuştu. Bir gün radyonun sahibi, nişanlısıyla nişan elbisesi almaya gidecekmiş. Dedi ki "Benim yerime bugünlük radyoya bakar mısın?" Kabul ettim ama, o anki heyecanımı anlatamam. Sanki bütün dünya beni dinleyecekmiş gibi heyecanlandım. Ve 1993 yılında onbeşbin kişilik minik Ortacı'da o akşam saat 21.00'de mikrofonun başına geçtim. O anın bedelini ödeyemem. Hayatımı değiştirdi... O mikrofon benim hayatımı değiştirecekti. Heyecandan elim ayağım birbirine dolaşıyordu. Ama çok enteresan birşey oldu. Yayına bir başladım, inanın ertesi gün akşama kadar 24 saat yayın yaptım. Dinleyicilerle öyle bir diyalog kurduk ki anlatamam. Ertesi gün tebrik etmek üzere radyonun kapısına insanlar geldi. Dinleyici beni çok sevmişti. Artık radyocu olmuştum O günden sonra mobilyacılığı bıraktım. Hızlı anlatıma geçersek. Radyocu oldum. Para alamadım, rezil oldum. Radyoda yattım kalktım. Bir karın tokluğuna çalışıyordum. Ama sevmiştim bu işi. Oradan Dalaman'a geçtim. Orada Sahil FM'de ilk defa bana maaş verdiler. Karşıdaki lokantada da yemek yiyebileceğimi söylediyler. Radyo'da yatıp kalkacaktım. Dedim ki: "Artık bundan sonra bana karada ölüm yok." Oradan Muğla'da Şah Radyo'ya, ordan hasbel kader Marmaris'de Akdeniz FM'de başladım. Marmaris İstanbul'un küçük bir maketi gibiydi. Orada bayağı bir tutuldum. Merhaba Kral Fm Bir zaman sonra radyodaki kayıtlarımı buraya gönderdim. Bana, beğendiklerine dair bir haber geldi. Ama "Hemen gel işe başla" demediler. Buraya gelebilmek için haftalarca uğraştım. Önce City FM vardı şimdiki Lokum FM. Orada başladım. Sonra Kral FM'de başladım. Çünkü ben özgür konuşan biriydim. Dinleyicilerim daha candan daha doğaldı. İşte 1994-95 yılından beridir buradayız. Gezegen'in bulunuşu Benim asıl programım "Sevgi duvarı"ydı. Dediler ki, "duvar" kelimesi soğuk. Ne olsun? "Sevgi çemberi" olsun. Tamam olsun. Ama bir müddet sonra bu ismin de sıradan olduğunu farkettik, basit geldi. Dedim, ne yapalım? Başka bir şey bulalım. Marmaris'te Akdeniz FM'de birkaç gün anket yaptık. Orada Korhan Önis isimli arkadaşım da "Mehmed'in Gezegeni olsun" dedi. O dediği anda bana çok sıcak geldi. Tabii biz bütün teklifleri dinleyicilere sunduk. % 90'ı "Mehmed'in Gezegeni"nde karar kaldılar. Bu çok anlamlı bir isimdi gerçekten. Herkes Dj olabilir mi? Bana geliyor dinleyici diyor ki, "Ben Dj olmak istiyorum..." Herkes her istediğini olamaz. Öyle herşey göründüğü gibi kolay değildir. Daha doğrusu emeksiz yemek olmuyor. İşte benim çile dolu ama sebatla izlediğim yol. Ben onca radyoda Dj'lik yapmama rağmen geldiğimde Kral FM'de beş ay maaşsız çalıştım. Akşamları da başka yerde çalışıp geçimimi sağlıyordum.