Kendi düşen ağlamaz mı?

“Dayımın cevabı gönlümdeki sevgiye engel olabilecek bir sebep oluşturmuyordu işte…”

 

Beni seviyorsa benimle evlenmesi, evlenmek için de ailesine haber vermesini, gelip beni ailemden annemden istemelerini söyledim... Bıçkın delikanlı önce hık mık etse de kararlı bir kız olduğum için kabul etti… Gerçekten de söylediği gibi ailesiyle birlikte beni istemeye geldiler. Annem niyet okuyucu bir şekilde anında tepkisini gösterdi:

“Asla vermem!” dedi. Bunu söylerken de ağlıyordu annem, sızlanıyordu...

Oğlan tarafı anneme bir şeyler anlatmak istese de anlatamıyordu hâliyle. Annem kendini konuşmaya ve görüşmeye kapatmıştı.

O görüşmeden sonuç alamadan gittiler ama benim gönlümün olduğunu aile zaten biliyordu… Bendeki bu kararlılığı gören annem ailemizin tek erkeği olan dayıma meseleyi anlattı ve bana öğüt vermesi istendi.

Dayımın çocuğu yoktu… O akşam yengemle birlikte bize geldiler. Bana uzun uzun nasihat etti dayım. Ama dayımın söylediklerinde bir sebep sonuç ilişkisi bulamıyordum. O kimseyle yaşanmaz kızım diyordu ama niye dediğimde verdiği cevap “işsiz güçsüz, haytanın teki” oluyordu. Bu cevap benim gönlümdeki sevgiye engel olabilecek bir sebep oluşturmuyordu işte…

Hâliyle dayımın sözleri bir kulağımdan giriyor ötekinden çıkıyordu. Yengem ise bu konuda hiç ses çıkartmadı. Ne olur dedi, ne de olmaz dedi. Bizim aile işlerine karışmak istemediği belliydi.

Ben artık kendi arzumun yerine gelmesini istiyordum. Benim ikna olmadığımı fark eden dayım öfkeyle yerinden kalktı… “Ne hâlin varsa gör!” der gibi suratıma baktı ve sonra anneme döndü:

“Ver gitsin! Cezasını çeksin! Kendi düşen ağlamaz!”

O an anladım babasızlığın ne demek olduğunu… Babam sağ olsaydı bu hâllere düşer miydim? Anlatırdım babama her şeyi… Babam çağırırdı damat adayını onunla oturur bir güzel konuşurdu… Babamın böyle olduğunu nereden biliyordum? Bilmiyordum hayalimde kendime öyle bir baba oturtmuştum.

Evet artık kendi kararımı kendim vermede önümde engel yoktu… Sonuç olarak o zamana kadar benim için dünyanın en kıymetli varlığı olan annemi istemese de o serseriyle evlenmem konusunda ikna etmiştim. Daha doğrusu annem zoraki razı olmuştu.

Mutluluktan uçuyordum... Bir insanın sevdiğine kavuşması ne büyük bir mutlulukmuş Allah’ım… Buradan bütün sevenlerin sevdiğine kavuşmasını diliyorum…

Ama annem ve dayım yanılmamışlardı… Benim bu mutluluğum sadece ve sadece iki hafta kadar sürdü... DEVAMI YARIN