Öğretmenlik başka ne olabilirdi ki?

“Canım öğretmenim, beni o garip günlerimde boynumu bükmemek için elinden ne gelirse yapmış...”

 

 

Ankara’da göğsümden ameliyat olup neredeyse ikinci dönem hiç okula gitmeyen bir öğrenci olarak boynum bükük gittim okula. Fakat o gün okulda yaşadıklarımı bir ömür unutmuyorum.

Sınıf öğretmenimiz İsmail Erkan beni görünce çok sevindi. Çok sıcak bir şekilde karşıladı. Aşağı çömeldi. Dizlerini kırıp yüzünü yüzümün hizasına getirdi. Gözlerinin içi gülüyordu…  Hâlimi hatırımı sordu.

-Nasılsın Demirhan’cım?

-İyiyim öğretmenim.

-Bu defa tamamen iyileştin değil mi?

-Evet…

-Çok iyi çok iyi… Özledin mi okulu?

-Çoook.

-Bak sana ne diyeceğim, sen şimdi hemen sınıfa girme. Ben seni önce sınıfa bir takdim edeyim… Sen de arkadaşlarına sürpriz yaparsın tamam mı?

-Pe-ki…

Yanağımdan bir makas alan öğretmenimin bu çocukça davranışına pek anlam verememiştim ama yine de çok hoşuma gitmişti. Çünkü benimle ilgili bir şeyler yapmaya çalışıyordu…

Kendisi sınıfa girdi. Ben dışarıda kapıda bekliyorum… Sınıfa seslendi:

-Çocuklar bilin bakalım bugün sınıfımıza kim geldi?

Sınıfın sesi koro hâlinde çıktı:

-Kiiiim?

-Demirhaaaan…

Hiç beklenmedik bir şekilde yine koro hâlinde bir ses:

-Yaşşaaa!

Nasıl duygulandım… Tam o sırada öğretmenim sınıfın kapısını açtı ve beni içeri çağırdı:

-Gel bakalım Demirhan…

Bir sığıntı gibi girebileceğim o sınıfa, öğretmenimin ufacık bir jestiyle âdeta beklenen ve özlenen bir kahraman gibi girmiştim… Öğretmenlik başka ne olabilirdi ki? Buydu işte buydu…

Sınıftan bir alkış tufanı koptu ki inanamazsınız… Allah Allah… Hem şaşkındım hem sevinçten uçuyordum… Bu benim için gerçekten büyük bir sürpriz olmuştu. Büyük bir sevinç kaynağı olmuştu…

Ve karnelerimiz dağıtılmaya başlandı… Yüreğim küt küt atıyordu… Derken bir de aldım ki karnemi elime… “Geçti” yazıyordu… Beşinci sınıfa geçmiştim…

O an sevinç gözyaşlarıma hâkim olamadım… Canım öğretmenim, beni o garip günlerimde boynumu bükmemek için elinden ne gelirse yapmış… Bir yetimin gönlünü almıştı… Allah ondan razı olsun…

Aradan yıllar geçtiği hâlde hasretle ellerinden öpüyorum canım öğretmenim… Onun için diyorum ki; eğer ziyaret etmek isterseniz yetimleri de unutmayın, bugün hâlâ bayram…