“Bugün senin için hep dua ettim...”

A -
A +
Arkadaşa “Namaz vaktinin girmesine zaten az bir zaman var. Gel namazını kılıp içeriye öyle girelim” dedim.
 
 
Evimiz o zaman Beylerbeyi’ndeydi. Tuzla’da acemi eğitimimiz tamamlanmış asıl birliklerimize gitmek üzere kura gününe gelmiştik… Öğrendik ki kura öğle ezanı okunmadan az önce başlayıp ikindiye kadar sürecekti.
Babamın vasiyeti vardı: “Nerede olursan ol, hangi şartta bulunursan bulun namazını asla terk etmeyeceksin!”
Bu vasiyeti şimdiye dek asla çiğnememiştim. Öyleyse namazımı kılmalıydım. Ama nasıl? Namazını devamlı kılan bir yedek subay öğrenci daha vardı. Samimi görüşürdük. Ona dedim ki:
-Bak Necat! Eğer şimdi kura çekimine katılırsak, bir daha dışarı çıkamayız. Gel namazımızı kılıp içeriye öyle girelim.
Arkadaş: “Kusura bakma ama ben yapamam” dedi.
O gitti ben de camiye gittim. Sonradan öğrendim ki ben namazda iken kuralar başlamış. Albay, elini torbaya atıp ilk ismi okumuş. Benim ismim.
Cevap yok… Bir daha okuyor: "Nurullah Yıldız!"
Bu sırada az önce yanımdan ayrılan arkadaş yanındakine fısıldıyor. Sonra kulaktan kulağa Albaya kadar ulaşıyor ses.
Tam bu sırada ben namazımı eda etmiş olarak pürtelaş içeri girmişim.
Hep bir ağızdan “geldi komutanım” denilince anladım.
Komutan yanına çağırıp sordu:
Nurullah senin özel bir kuran var mıydı?
-Hayır komutanım.
Albay, hayret edercesine kaşlarını yukarı kaldırıp dudak bükerek sordu:
-Peki nasıl oldu da kuranız Kandilli’ye çıktı?
-Bilmiyorum komutanım.
-Az önce neredeydin?
-Namazdaydım.
Değerli komutanımız gülümsedi:
“Nereden imtiyazlı olduğun şimdi anlaşıldı. Sizi tebrik ederim...”
Nasıl sevindim bilemezsiniz. Çünkü endişem şuydu: “Başka yere tayin olunursam annemin kardeşlerimin hâli ne olur?” Onların geçimini aksatmamalıydım.
Fakat ne gariptir ki, kurada tayinim evimizin, belediye otobüsüyle iki durak ilerisindeki enstitüye çıkmıştı.
Durumu o akşam anneme ulaştırdım. Annem “Oğlum, bugün senin için hep dua ettim” deyince asıl imtiyazın anne duası olduğunu bir kere daha anlamış oldum.
Askerliğim boyunca hem de evimden iki durak ötedeki binaya kimi zaman yaya olarak gidip gelerek askerliğimi vukuatsız kazasız belasız bitirdim. Hem de canım anneciğimin geçimini hiç aksatmadan. Onu sıkıntıya sokmadan… Rabbim bütün askerlerimize astsubay ve subaylarımıza kolaylıklar versin.
             Nurullah Yıldız-İstanbul
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.