Hayal çekmecesi...

A -
A +
 “Nostalji köşesinde ilçemizin geçmişine ait çevre ve insan fotoğrafları düşünmüştük...”
 
 
İlçemizde ilk defa tabloid boy, 4 sayfalık bir gazete çıkarmaya karar vermiştik. Adı Uşak Öncü idi. Birinci sayfada manşet haberimiz, başyazı, yazarlar ve anonslar sonraki sayfalarda “Sizden gelenler", “bulmaca”, “güzel sözler”, "nostalji”, “spor” vb. olacaktı. “Sizden gelenler” köşesine ilçemizde yaşayan çocukların doğum günü haberlerini yayınlayacaktık. Bulmacalar, spor vb. hep ilçemizle ilgiliydi...
Uşakta bir matbaada basılacak ve Ulubey’de dağıtılacaktı. Gazeteyi çıkardık ancak uzun soluklu götüremedik. Heyecanımız bazı gerçekleri görmemizi engellemişti. Amacım kapanmış yerel bir gazetenin reklamını yapmak değil ancak, konuya oradan girmenin doğru olacağına inandığım için bunları anlatıyorum.
İlçemizde başka gazete olmadığı için gazetemiz ilgi görmüştü ancak, beni şaşırtan en ilgi gören kısmın "nostalji" köşesi olmasıydı. İnsanlar nostaljiye niye çok ilgi gösteriyor bilmiyorum. Dostun eskisi makbuldür sözüyle mi ilişkilidir ya da başka ilmi bir izahı var mı bilmiyorum?
Birçok insan aile albümlerinden o kadar resim getirmişti ki bütün gazeteyi bu köşeye ayırsak bir yıl yetecek fotoğraf birikmişti.
Gelen fotoğraflar eski olduğu için fotoğraftakiler genellikle vefat etmiş kişilerdi. Bazı toplu çekilmiş fotoğraflardakilerden tek tük sağ olanlar da vardı. Fotoğraf getirenlerden fotoğraf ve fotoğraflardakiler hakkında bilgi alıp yanına not iliştiriyorduk. Yayınlandığında fotoğrafın altına o bilgileri yerleştiriyorduk.
Gazete kapanmıştı. Elimizdeki "nostalji" köşesi için gelen fotoğrafları iade edecektik. Fotoğrafları sakladığımız çekmeceyi açıp fotoğrafları incelemeye başlayınca hüzünlendim. Fotoğraflardaki her insanın bir anını bir hayat kabul edersek; yüzlerce tükenmiş ve hayal olmuş hayatı bir çekmeceye sığdırmıştık.
Her fotoğraf fotoğraftakilerin hayatlarının hayal olduğunun vesikası idi. Ve her bir fotoğraf İslam âlimlerinin “Hayat hayaldir” sözünün ne kadar doğru olduğunun bir ispatıydı.
Hiç saydınız mı bilmiyorum, evdeki albümlerinizde sizin de tanıdığınız, hayatının birçok kısmına şahit olduğunuz kaç tane hayal olmuş hayatın izi var.
Bir gün bizim hayatımız da sadece fotoğraflarda kalan bir hayal olacak. Acaba bizim hayal olmuş hayatımızın izlerini taşıyan o fotoğrafları hangi "hayal çekmecesi"nde kimler tarafından saklanacak? Ve acaba fotoğraflarımıza kimler; hangi gözle bakacak?
         Rağıp Bayraktar
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.