Müdür beyin kısık sesi...

 

“Sonraki günlerde müdür bey ile pek karşılaşmıyorduk ama konuşmalarına dikkat ediyorum...”

 

Yıllar geçse de hatırlıyorum, bir bahar günüydü… Okulların kapanmasına birkaç ay var iken atandığım okulda derslere girdiğimin ikinci haftasıydı. Diğer öğretmenlerin telaşlı konuşmalarına kulak misafiri olunca anladım ki müfettiş gelme zamanıymış. Herkesin gözü kulağı müfettişteydi… Ne zaman gelir, benim dersime gelir mi falan filan…

Hiç heyecanlanmadım. Ben ki o zamanlar on dört yıllık öğretmenim. Kaç defa denetlemeden geçmiş, nice müfettişler tarafından teftiş olmuş her defasında şükürler olsun takdir kazanmışım.

Dolayısıyla yeni okulumda da müfettiş geleceği için içimde öyle bir korku veya heyecan yoktu.

Üçüncü dersin ortasındaydık galiba. Derse kendimi verdiğim bir sırada kapı çalındı. İçeriye müdür bey girdi. Biraz hızlı nefes alıp veriyordu. Merdiven çıktığı için öyleymiş. Ben ise içimden “Tamam müfettişin geldiğini haber vermek istiyor” diye düşündüm. Neyse yanıma yaklaşıp bir iki kelime fısıldadı. Öğrencilerin duymaması için olsa gerek oldukça kısık sesle söylenen sözü önceden de tahmin ettiğim şekilde yorumlayıp cevap verdim:

-Tamam hocam, peki.

Müdür bey çıkıp gitti. Demek az sonra müfettiş gelebilirdi. Ben, öğrencilerim heyecanlanmasın diye onlara bir şey söylemiyorum. Dersimi normal olarak anlatıyorum… Aradan on veya onbeş dakika geçmişti ki müdür bey yine geldi. Allah Allah bu neyin nesiydi böyle? Ben konuyu anlamaya çalışırken biraz daha yüksek sesle hatta biraz atarlı konuştu müdür bey:

-Telefon geldi dedik ya öğretmen bey!

Hemen tahmin ettim yine. Demek ki az önce kısık sesle söylediği müdür beyin odasına gelen telefonla ilgili olmalıydı. Ne de olsa karşımdaki müdür bey. Hem daha okula yeni gelmişim. Ses çıkartmadan düştüm müdür beyin ardına… On dakikadan beri telefon masada açık bekliyormuş. O yıllarda cep telefonlarımız filan yoktu… Telefon görüşmem kısa sürdü. Kendisine teşekkür ederek tekrar sınıfa döndüm.

Aradan geçen günlerde müdür bey ile pek karşılaşmıyorduk ama karşılaşınca da konuşmalarına dikkat ediyorum. Adam hem çok fazla bağırıyor, ondan da öte konuşmalarını işitme engelli birisine anlatır gibi yapıyordu.

Demek ki müdür beyin konuşma şekli üslubu böyle diye düşündüm. DEVAMI YARIN