Hiç tanımadığım birinin mezarı!

 “Garip değil mi? Şu an hiç tanımadığım birisinin mezarı başında ona dua ediyorum.”

 

İki aydır her hafta şehirden köye anneme ziyarete giderken yolumda küçük bir değişiklik yapıp ilçe mezarlığına uğruyor ve o mezarda yatan mevtaya dua ediyorum. Neden mi?..

Babamı kaybedeli 4 ay olmuştu. Köyde yalnız kalan anneme her hafta uğrayıp hem ihtiyaçlarını görüyor hem de hatırını alıyordum. O gün akşamüzeri yola çıkacakken annem abdestli çıkmam konusunda ısrarcı oldu. Annemin gözü önünde abdest alıp çıktım. Çevre yolundan gitmem gerekirken dalgınlıkla ilçe merkezine saptığımı fark ettim. Yolum üç beş yüz metre kadar uzamış oldu. İlçe mezarlığına yaklaşınca yolun polisler tarafından kapatılmış olduğunu gördüm. Bir memur yanıma gelip cenaze olduğunu ve Covid-19 sebebiyle cenaze namazının yol üzerinde kılınacağını ve bu sebeple kısa bir süre beklememiz gerektiğini söyledi.

Cenaze nakil aracı yolun ortasındaydı. Arkasında maskeli 20 kadar kişi mesafeli saf düzeni alıyorlardı.

Abdestimin olduğunu hatırlayıp “arabada beklemektense cenaze namazına katılayım” dedim. Namaz sonunda da; korona sebebiyle katılım az olduğundan “belki katkım olur” diye defne kadar bekledim.

Defin bittikten sonra yol kenarına sıralanan mevtanın yakınlarına baş sağlığı dileyip yoluma gidecektim. Sıranın en sonunda duran 15-16 yaşlarındaki delikanlı herkes gibi bana da bir kâğıt uzattı. Böyle bir şeyle ilk defa karşılaşıyordum. Arabamın kapısını açarken kâğıda baktım “Nasihatimdir” başlığı vardı.

Kardeşlerim, er ya da geç başınıza gelecek olan ölümü sakın unutmayın. Dininizi Ehl-i sünnet itikadına göre iyi öğrenip; ona göre amel edin. Sonra da Allahü teladan; ihlaslı olmak için, dua edip, yardım isteyin..." diye devam ediyordu.

İşte bu mezar, bir solukta okuduğum ve kalbimi titreten bu nasihatlerin sahibinin mezarı...