Öğrencilerimin ikisi de memnundu...

A -
A +
“Çok rahatlamış olarak, gözlerimle çocuklanın durumunu süzdüm. İkisinde de en ufak bir şaşkınlık yoktu...”   Yıllar öncesinde iki öğrencim ve babalarıyla ilgili yaşadığım hatırayı anlatmaya kaldığım yerden devam ediyorum... Bu kez de muhtar, benim cevap beklediğimi anlayınca yüzüme bakamadan mırıldandı: “Allah yazdı ise biz ne diyelim Hocam. Elhamdülillah Müslümanız, kadere inanan insanlarız...” Mümin ve mütevekkil insanlarla konuşmak aslında ne kadar kolaydı. Çok rahatlamış olarak, gözlerimle çocuklanın durumunu süzdüm. Her ikisinde de en ufak bir şaşkınlık bir tepki yoktu. Aksine her ikisi de babalarının omuzlarına ellerini koymuşlar hiçbir şey olmamış gibi yüzüme bakıyorlardı... Aslında böylesi bir söz, bu çocukların yanında söylenmezdi. Ama nasıl oldu, neden söyledim ben de bilmiyorum... Önceden bir hazırlığım yoktu. Elimde olmadan bu sözler ağzımdan çıkıvermişti işte... Neyse çocukların işlemleri bitti. Önce Hüseyin ve oğlu, sonra muhtar ve kızı çıktılar odamdan... Onlar çıkıp gitmişlerdi ama sonra sakin kafamla bu sözleri sarf ettiğime çok pişman oldum. İki kan davalı aileye böyle de olsa hiç iyi bir laf etmemiştim... Derken zaman zaman her iki babayla da karşılaştığımda, bana karşı en ufak bir gücenmeleri olmadığını anlayıp biraz rahatlamıştım... Aradan yıllar geçmişti. Kız öğrencim de erkek öğrencim de okullarını bitirip öğretmen olmuşlardı. Ben onları bir daha görmemiştim... Bir yaz günüydü. İki babayı da, ellerinde birer düğün davetiyesi ile dairede, masamın önünde yine aynı koltuklara oturmuş hâlde görünce, dünyalar benim olmuştu... Yine yıllar önceki gibi çaylarımız geldi... Şimdi, onlar neşeli neşeli konuşuyorlar, ben de elimde olmadan bu mutluluğa bir öğretmen olarak sevinç gözyaşı ekliyordum. Kalkıp giderken dediler ki: “Hocam, yıllar süren husumeti, kan davasını ne ihtiyarlarımız çözdü ne de gençlerimiz silahla çözebildiler... Ama bu iki çocuk evlenerek bu kin ve garazı ortadan kaldırdılar. Allah senden razı olsun! Şimdi aradan yıllar geçti. Muhtar ebedî âleme göçmüş. Karı koca öğretmenler bir zaman köylerinde görev yapmışlar ve şimdi bir şehre yerleşmişler... Mutlu imişler... Rabbim herkese sağlık ve mutluluk versin…       M. Ali Cengiz-Em. Öğretmen
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.