Çocuk gerçekten haklıymış...

A -
A +
“Beş on dakika öylece kalan Kolbüken, mahcup ve perişan hâlde kalkıp yanıma geldi...”     Köyümüzde hemen herkesin gördüğünde hâl hatır sorduğu ama görmek ve görünmek istemediği adına "Kolbüken" dediğimiz adamın köye dönüşte karşılaştığımız olayını anlatmaya bugün de devam ediyorum... İsmail adındaki genç, Kolbüken lakaplı yol arkadaşımı atından indirip kolundan tutarak çalının kenarına götürüp diz çöktürünce doğrusu çok endişelendim. Ama o öyle yapmadı. Sonra da, sanki büyük bir adamın küçük çocuğa ceza verdiği gibi, Kolbüken’in kulağından sertçe tutup bağırdı: -Ben o zaman inekleri bahçene sokmamıştım tamam mı?! Ve o domatesleri de hak etmemiştim! Peşinden, seri bir hareketle çalıların arasından, bir kese kâğıdı içinde çıkardığı olgun domatesleri teker teker, Kolbüken’in kafasına kafasına çarptı... Kolbüken’in saçı başı hatta yeni aldığı mintanı, üstü başı domates lekesi olup çıkmıştı... Hepi topu on dakikalık sürede olup biten hadiseden sonra, sanki hiçbir şey olmamış gibi oradan yaya olarak ağır adımlarla uzaklaştı İsmail… Ben olanlara hiçbir anlam veremiyordum. Beş on dakika öylece kalan Kolbüken, mahcup ve perişan hâlde kalkıp yanıma geldi... Ağzını bıçak açmıyor, hep yere bakıyordu. Azıcık daha bekledim sonra atımdan inip kendisine yardım ettim. Atına bindirdim. Bir müddet konuşmadan yürüdük ama artık meraktan çatlayacaktım. Dayanamayıp sordum: "Nedir bu olanlar komşu?" Biraz durup mahcup bir eda ile anlatmaya başladı: -Bu kadarını da hiç beklemezdim… Hayret ettim doğrusu… Demek ki çocuk gerçekten suçsuzmuş… -Hangi çocuk? -Bu İsmail işte… O zaman sekiz-on yaşlarındaydı. Sığır güdüyordu… Bir ara domates bahçeme sığırların girdiğini görüp öfkeyle yanına vardım. “Sen domates tarlasına nasıl olur da sığır salarsın” diye kolundan yakalayıp kulağını kıvırdım. İki dizüstü yıkılan çocuk “Kolbüken Emmi, inan ki benim suçum yok! Domateslerin zarar görmedi. Hemen çıkarttım inekleri” diye yalvarmaya başladı. Ama ben o anki öfkemle elime geçirdiğim domatesleri İsmail’in kafasına kafasına çarpmıştım... Aradan kaç sene geçtiği hâlde bu yapılanı çocuk içine sindirememiş demek ki… Ve… Sözünü şöyle tamamladı: “Ben hakkımı helal ettim. Yeter ki o da bana etmiş olsun. Demek o çocuk o zaman suçsuzmuş.” Kolbüken’e bu ders oldu. Bundan sonra kimseye kötülük yapmadı. Anlık öfkelendiğini de gören olmadı…          Ali Rıza Gedik-Eskişehir
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.