“Bir tövbe ettim ki…"

“Gazeteye abone oldular ve gittiler. Artık Mustafa Abi şehre her geldiğinde yanıma uğruyordu...”

 

Zeytinli ova kasabasında ürünlerimi pazarlarken yaşadığım hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum...

Ben Mustafa Abiye dinî, ahlaki konulardan bir şey anlatıyorum. Adam konuyu fazla önemsemeden geçiştiriyor… Gülmeye başlıyor… Ben yine konuyu değiştirip bir şey söyleyince o bana yine kendi dünyasından bir şeyler anlatıyor kahkahayı basıyor…

Ne kadar çabalasam da konuşabilecek hiç ortak yol bulamadım. Aynı dili konuşmamız mümkün olamıyor. Derken aşağı yukarı adamın evinde üç saat oturduk. Kendi içki âlemlerinin hikâyelerini dinledik. Bu arada adama birkaç emtia daha sattık, bu defa parasını peşin ödedi. Mustafa Abiye ve yenge hanıma kartvizitimi verdim ve “Akhisar’a gelince muhakkak iş yerime uğrayın misafirim olun, iyi geceler” dedik ayrıldık...

Dışarı çıkıp arabamıza bindik. Saat yirmi dördü geçmişti… Arkadaşım Yılmaz bana biraz kızarak “Abi üç saat burada oyalandık… Vaktimize yazık ettik” dedi. Ben de “Ne yapalım paramızı aldık biraz da ürün sattık kitap verdik, bunlar cömert insanlar inşallah sonları iyi olur” dedim.

İki gün sonra Hollandalı Mustafa Abi, hanımıyla büroya geldiler. Onları hoş karşıladım. Yemek ikram ettim. Sohbet ettik. Gazeteye abone oldular. Artık Mustafa Abi şehre her geldiğinde yanıma uğruyordu. Çok samimi olduk.

Yaklaşık bir ay sonra Zeytinli ova beldesine gittim. Onu sordum. Bana “Duymadın mı? O çok şiddetli bir kalp krizi geçirdi. Bir haftadır Ege Üniversitesi Tıp Fakültesinde yoğun bakımda” dediler.

Ben bu haberi alınca üzüldüm. İki gün sonra İzmir’de yanında refakatçi kalan eşini aradım “geçmiş olsun” diye. Yenge hanımla konuştuk. Meğerse tövbe etmiş. İçkiyi sigarayı bırakmış… Daha sonra kalp krizi geçirmiş. Doktorlar senin vücudun bu kadar yoğun alkol ve sigaraya alışık birden bıraktığın için bu durum yaşandı, demişler. Mustafa Abi de “Ben tövbe ettim ölsem de bir daha içmem” demiş.

Yirmi gün sonra Mustafa Abi taburcu oldu. Evine ziyaretine gittim. Beni görünce gülümsedi, “gel Orhan Kardeş kefeni yırttık, iyiyim çok şükür, tövbe ettim. Cenab-ı Allah bunu da bana nasip etti. Bundan sonra sizler gibi insanlar hayatımda olacak, geçmişteki her şeyi yani gemileri yaktım geri dönüş yok” dedi.

Mustafa Abi namaza da başladı. Ertesi sene hacca gitti. Hâlen sağlıklı bir durumda hayata devam ediyor...