Sürücü belgem olmayınca!..

“Durumumu evde kimseye söylemedim. Çünkü onların da canı sıkılsın istemiyordum.”

 

İyi hatırlıyorum 2013 yılıydı. Bir iplik fabrikasında çalışıyordum. Yaklaşık 3 ay kadar çalıştım. Astım hastası olduğum için tekstil tozu nefes almamı zorlaştırdı ve işten ayrılmak zorunda kaldım.

İşten çıktığım gün eve gitmeden önce bir internet kafeye gidip oturdum. Sosyal medya sitelerinde öylesine gezinirken benim mezun olduğum 2 yıllık bölüm üzerinden personel alımı yapılacağı ile ilgili bir haber okudum.

Hemen ilgili yere girip bilgi aldım. Şartlara baktım, tüm şartlar tutuyordu. Sadece ‘ehliyet’ (sürücü belgesi) şartı bende yoktu. Çünkü ehliyetim yoktu. O can sıkıntısı ile eve geçtim. Durumumu evde kimseye söylemedim. Çünkü onların da canı sıkılsın istemiyordum.

Evdekiler de perde yıkamış, eve gelmişken benim takmamı istediler. Ses çıkarmadım ama hem işten çıkmışım hem aynı gün personel alımı varken tek bir şarttan başvuramıyorum diye canım çok sıkkındı.

Tam perdeleri takmaya başlamıştım ki zil çaldı. Çocuklar açtılar kapıyı. Bir arkadaşım içeri girip babama konuştu:

“Rıdvan’ın bölümünde personel alıyorlar puanı da iyi, hemen başvursun.”

Tabii bir anda evde farklı bir hava esmeye başladı. Ben de o sıra dedim ki:

“Haberim var, bugün gördüm ama ehliyet istiyorlar. Benim ehliyetim yok.”

Tabii benim bu sözüm moralleri bozmaya yetti. Bir anda herkesin canı sıkıldı. Ama “Hayırlısı olsun. Sen yine de puanın ile başvur” dediler. Aileme karşı inat etmedim, “bakalım kazanabiliyor muyum” gibisinden başvurdum. Bir ay sonra sonuçlar açıklandı. İzmir’i kazanmışım. Ama ehliyetim olmadığı için gidemedikten sonra… Bu durum içimdeki acıyı iki katına çıkardı.

O hırs ile söz konusu başvurum için hiç faydası olmamasına rağmen ehliyete de yazıldım. Yazılı sınav ve direksiyon sınavını da geçtim. Hatta o kadar ki ehliyet alma sürecinde askere gitmek geldi aklıma. Sanki bu süreçte askerlik de aradan çıksın diyordum.

Benim bu kararımı duyunca evde herkes “daha zamanın var hemen niye gidiyorsun?” filan dediler ama ben tecilimi bozduğumu söyledim. Bu arada belli bir zaman geçti ve yerim açıklandı. İstanbul Maltepe’ydi.  Yerimin çok mükemmel olduğunu söylediler ama artık geri dönüşüm yoktu. DEVAMI YARIN