Artık seni özlemeyeceğim!
16 Ağustos 2022 02:00 | Güncelleme :2 Ekim 2023 19:45
“Türkiye’nin 7 bölgesini gezmeden yurt dışına çıkmak bence 'desinler' demek olabilir...”
İstanbul artık geride kalıyordu.
"Seni hiç özlemeyeceğim İstanbul” diye mırıldandım… 60 yılını, büyük ve gürültü dolu, insanların birbirine esirgediği selamlarına hasret; kin ve nefret dolu bakışlarına tahammül etmek… Artık bu buhrana tahammül edemeyerek sevdiğim insanları da kalbimin en müstesna köşesine saklamış olarak, yorgun ve üzgün mü yoksa mutlu mu olduğumu kesin bilemesem de çıktım yola…
İstanbul artık geride kalıyordu…
Öyle ya… Huzursuz bir hayata hâlâ neden bu kadar tahammül ediyordum ki?
Mademki şikâyetin var, mademki huzursuzsun, o zaman hayatını değiştirmenin yollarını arasana Orhan!
Kendimi yıllarca sorguladım. Kısmet bugüneymiş. Yanımda "Samoyed" cinsi köpeğim "Dost" var. Beni sevdiğini her fırsatta gösteren sadık ve kıymetli bir arkadaşım. Benimle konuşmasa da, beni dinleyip anladığını anlatmak için gözlerimin içine bakarak havlayan bir "dost..."
Ya bismillah!
Biraz Karadeniz, sonra Ege ve dolaşa dolaşa Akdeniz'e ulaştım. Türkiye'miz âdeta bir cennet diyarı. Yeter ki gezmeyi ve görmeyi iste…
Hatta “ben gezmeyi severim, dünyada nice yerler gezdim gördüm” diyen tatilciler ve gezginler için diyorum ki:
“Arkadaş cennet vatanımızın şu 7 bölgesini gezip görmeden, o dağları tepeleri ırmakları gölleri, sahilleri koyları vb. tanımadan yurt dışına çıkıp gezmek bence abesle iştigalden başka bir şey olmasa gerek 'desinler canım' demek de olabilir."
Oysa Karadeniz; hırçın denizi hem de yemyeşil doğası tabiatı ile insanlarının içten gelen samimi davranışlarıyla beni büyülerken, huzur hissediyordum içimde.
Seviniyorum. "İyi ki gelmişim buralara" diye fakat bir yandan da üzüntüm sonsuz. Bundan böyle evim bildiğim karavanımın donanımının sonuna kadar şehirlerini ve tabiatını görmeme engel olacağını hissetmemden dolayı Karadeniz'e veda etmeliydim.
Kısmetse kalan yerleri daha sonra görebilmek temennilerimle rotamı Ege'ye çeviriyordum. Ege'miz; masmavi deniziyle, dost insanlarıyla ve gezilen her yerde "İşte burada bir ömür geçirilir" dedirten güzellikleriyle bana "hoş geldin" diyordu…
"Hoş buldum sevgili Ege hoş buldum..." İnsanlar “doğduğun değil doyduğun yer” derler, bakalım nasip neresi? DEVAMI YARIN
"Seni hiç özlemeyeceğim İstanbul” diye mırıldandım… 60 yılını, büyük ve gürültü dolu, insanların birbirine esirgediği selamlarına hasret; kin ve nefret dolu bakışlarına tahammül etmek… Artık bu buhrana tahammül edemeyerek sevdiğim insanları da kalbimin en müstesna köşesine saklamış olarak, yorgun ve üzgün mü yoksa mutlu mu olduğumu kesin bilemesem de çıktım yola…
İstanbul artık geride kalıyordu…
Öyle ya… Huzursuz bir hayata hâlâ neden bu kadar tahammül ediyordum ki?
Mademki şikâyetin var, mademki huzursuzsun, o zaman hayatını değiştirmenin yollarını arasana Orhan!
Kendimi yıllarca sorguladım. Kısmet bugüneymiş. Yanımda "Samoyed" cinsi köpeğim "Dost" var. Beni sevdiğini her fırsatta gösteren sadık ve kıymetli bir arkadaşım. Benimle konuşmasa da, beni dinleyip anladığını anlatmak için gözlerimin içine bakarak havlayan bir "dost..."
Ya bismillah!
Biraz Karadeniz, sonra Ege ve dolaşa dolaşa Akdeniz'e ulaştım. Türkiye'miz âdeta bir cennet diyarı. Yeter ki gezmeyi ve görmeyi iste…
Hatta “ben gezmeyi severim, dünyada nice yerler gezdim gördüm” diyen tatilciler ve gezginler için diyorum ki:
“Arkadaş cennet vatanımızın şu 7 bölgesini gezip görmeden, o dağları tepeleri ırmakları gölleri, sahilleri koyları vb. tanımadan yurt dışına çıkıp gezmek bence abesle iştigalden başka bir şey olmasa gerek 'desinler canım' demek de olabilir."
Oysa Karadeniz; hırçın denizi hem de yemyeşil doğası tabiatı ile insanlarının içten gelen samimi davranışlarıyla beni büyülerken, huzur hissediyordum içimde.
Seviniyorum. "İyi ki gelmişim buralara" diye fakat bir yandan da üzüntüm sonsuz. Bundan böyle evim bildiğim karavanımın donanımının sonuna kadar şehirlerini ve tabiatını görmeme engel olacağını hissetmemden dolayı Karadeniz'e veda etmeliydim.
Kısmetse kalan yerleri daha sonra görebilmek temennilerimle rotamı Ege'ye çeviriyordum. Ege'miz; masmavi deniziyle, dost insanlarıyla ve gezilen her yerde "İşte burada bir ömür geçirilir" dedirten güzellikleriyle bana "hoş geldin" diyordu…
"Hoş buldum sevgili Ege hoş buldum..." İnsanlar “doğduğun değil doyduğun yer” derler, bakalım nasip neresi? DEVAMI YARIN