Hep konuşanla hiç konuşmayan!

“Benimle birlikte otobüse binen ihtiyar, susmak bilmez lafın biri ağzında biri boğazında biriydi...”

 

Söz üzerine ne menkıbeler dinlemişizdir. Ne atasözleri vardır. Ama benim duyduğum söz, o güne kadar hiçbir yerde okumadığım, hiçbir kimseden duymadığım kadar etkiledi beni…

Yıllar önceydi… O gün bilemiyorum hangi işim için gidiyordum Aksaray’a… Sitemizin orta kapısından çıkıp sağ tarafta, on beş adım ötedeki durakta otobüs beklemeye başladım.

Benimle birlikte bir yolcu daha bekliyordu. Benden on yaş kadar büyük, giyim kuşamıyla mütedeyyin sakallı, bize göre ihtiyar bir beyefendiydi…

Otobüs bizi fazla bekletmedi… Ben önce beyefendinin binmesi için jest yaptım. O bindikten sonra ben de arkasından bindim.

İlk duraklar olduğu için daha pek yolcu yoktu… Otobüste aynı yaşlarda bir yolcu vardı. Benimle birlikte otobüse binen yaşlı yolcu adamı kendine yaştaş görmüş olacak arkalarda birçok koltuk var iken selam verip hemen yanına oturdu.

Ben de bir arkalarına oturdum. Otobüs hareket ederken benimle binen ihtiyar, otobüsteki diğer yolcuya “nasılsınız?” diyerek başladı muhabbete…

O yolcu “sağ ol, teşekkür ederim” diye mukabelede bulundu ama gözünü yola çevirdi. Beden dili konuşmak istemiyordu. Ama benimle binen yolcu ise aksine heyecanı zirvede biriydi. Lafın biri ağzında biri boğazında bir türlü susmak bilmez hâli vardı… Lafı dönüp dolaştırıp tarihî konulara, sonra dinî konulara getirdi…

Neler anlatıyordu neler… Ana babaya saygı göstermenin öneminden, sabah namazına kalkmanın faziletinden, dinde caiz olanlardan, olmayanlardan; aklına ne gelirse…

Ben ise arkada kulak misafiri durumundaydım. Biraz da merak ettiğimi itiraf etmeliyim… Çünkü dinleyen kimse anlatana dönüp bakmıyordu… Hiç cevap vermiyordu. Sanki yan yana oturmuyorlar gibi o konuşanı yok sayıyor gözünü yoldan ayırmıyordu…

Şimdi dönecek “Yeter be kardeşim. Sus artık! Seni mi dinleyeceğim!” diye tepki verecek diye tedirgin olmaya başladım. Yoo, hiç de cevap vermiyordu… Düşünebiliyor musunuz? Beriki hiç susmuyor, öteki hiç konuşmuyordu…

Bu şekilde yaklaşık yirmi durak gittik… Otobüsümüz Cevizlibağ’a geldiğinde hiç konuşmayan yolcu otobüsten inmek için ayağa kalktı. Konuşkan ihtiyar müsaade etti. Adam inmeden önce sürekli konuşana döndü, şimdilerin söylemiyle bir konuştu kapak yaptı:

“Beyefendi söz silah gibidir, yerinde kullan. Haydi, Allahaısmarladık” dedi ve otobüsten indi…