“Ağlama, insanlık öldü mü?”

A -
A +
    “Bu arada herkes bir tuhaf olmuştu. Birisi yerinden kalkıp dertli babaya yer vermişti...”  
Metrobüs istasyonda durduğunda içeriye binen yolculardan birinin kulağında telefon vardı. Normalden fazla yüksek sesle, üzgün ve çaresiz bir kimse olarak karşısındaki kim ise onunla konuşuyordu. Bir anda herkesin dikkatini çeken tek taraflı bir konuşma başlamıştı. Aşağı yukarı benzer cümleleri kullanarak şöyle söylüyordu meçhul muhatabına:
“Abim kurban olayım gece sabaha kadar yoğun bakım servisi önünde bekledim. Gözüme uyku girmedi. Ayakta zor duruyorum. Allah kimsenin başına vermesin abi… Efendim? Hayır abi çocuğun ameliyatına profesör onay verdi. Şu anda havalimanı istikametindeyim. Yurt dışından gelecek ilacı almam lazım. Abim kurban olayım, sen baba yarısısın… Bugüne kadar hep iyiliğini gördüm. Senden rica ediyorum Abi. Abi bana 1280 lira lazım. Bir IBAN göndersem sana abi. He abi… Bana bu parayı gönderebilir misin abi? Çocuğum kurtulsun istiyorum abi… Bana bir el at abi… Ay başında sana bu parayı gönderirim abi… Bugün ilacı teslim alamazsam geri gidecek abi…”
Bu arada herkes bir tuhaf olmuştu. Birisi yerinden kalkıp bu uykusuz ve çaresiz dertli babaya yer vermişti… Metrobüs bir yandan yoluna devam ediyordu… Adam, oturduğu yerden konuşmaya devam ederken bir ara herkese içinden “eyvah” dedirten bir şekilde dedi ki: “Nasıl abi? Anlamadım… Yenge mi? Abi yenge ile ne görüşeceksin? Ben senden bir abilik istiyorum… Nasıl yani… Olmaz mı? Abi ben sana dil döküyorum. Çocuğumun canı için çırpınıyorum abi?” Siz ise içinizden “karşıdaki ne vicdansız adammış” diyorsunuz? Bu kadar yakını aradığı hâlde, ilaç parası vermemek için bin dereden su getirdiğini anlıyorsunuz. Derken telefonda film kopuyor… Ümidini kesen baba karşıdaki meçhul kimseye bu defa şöyle sesleniyor: “Tamam abi… Kapat abi telefonu… Bir daha da benim telefonuma bakma abi. Yazıklar olsun abi? Ben seni adam belledim abi? Tamam abi kapat!” Ve telefon konuşması yerini minik iç çekmelere ve hıçkırıklara bıraktı… O ara iri yarı bir genç devreye girdi… O genç de onunla birlikte girmişti durakta metrobüse… “Geçmiş olsun kardeşim” dedi… “Nedir derdin?” dedi… “Senin ne kadar ilaç parasına ihtiyacın var?” dedi… Sonra metrobüs yolcularına hitaben devam etti: “İnsanlık öldü mü ya… Ağlama… Şuradan herkes çıkartıp elli lira verse senin ilaç paranı toplarız” dedi… DEVAMI YARIN
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.