Şefkat ve merhamet... -1-

Birbiriyle iç içe, birbirine en çok yakışan iki kelime... Ve bu iki haslette güneş gibi olmak...

Merhametli olanın yüreğinden kopup gelen sevgi selidir aslında şefkat... Kendinden daha küçük, daha zayıf, daha güçsüz, daha altta olana gösterilen ilgidir, samimiyettir, yardımdır...

Siz hiç bütün insanların tek tek şefkatli ve merhametli olduğu bir dünya hayal ettiniz mi?

Bu, tıpkı cihanın Cennet olmasını hayal etmek gibidir...

Buyuruyor ki Mevlana Celaleddin-i Rumi:

“Şefkat ve merhamette tek tek hepiniz tıpkı Güneş gibi, dost düşman demeden, zengin fakir demeden, kadın çocuk demeden, insan hayvan demeden... Herkese ama herkese şefkat ve merhametli olun.''

Merhamet... Necip Fazıl'ın Reis Bey isimli eserindeki temel unsur...

O Reis Bey ki, bir otel odasında kanun ve nizamat üzere bir hayat sürmekte. Ve bir gün mahkûm ettirdiği bir gencin ağzından duyduğu kelimelerle altüst olan düşünceleri, kafasında kalıplaşmış tüm kuralları, tüm prensipleri tarumar eder...

...

Mahkûm: -Etmeyin reis bey, siz ağlayamazsınız! Ağlayabilseydiniz, anlayabilirdiniz!

Reis Bey: -Siz de benim hakkımda hüküm veriyorsunuz.

Mahkûm: -Bir kere de ben vereyim Reis Bey; hem de sehpadan tepeden en yüksek kürsüden hüküm vereyim... Siz merhametten acıma duygusundan yalnız kötülük doğacağına inanmışsınız. Yerinde haklısınız. Fakat ondan ne büyük iyilik doğacağını unuttuğunuz için, en büyük hakkı kaybediyorsunuz. Rahmet kaldırılmış sizin kalbinizden... Buz çölünde yol alıyorsunuz!

...

Bu ne keskin ifadedir Allah’ım... Bu ne kararlılıktır böyle...

Bir reis ki, merhametin adını duymak istemiyor... Ama bir reis ki, idama mahkûm ettirdiği gencin sözleriyle yüreği burgu gibi deliniyor...

O Reis Bey geceler boyu nefis muhasebesinde kıvranıyor...

           İ. Murat

 

 

 

 

 

 

 

 

Benim memleketim güzel Erzincan,

Yıllar oldu ayrıldım senden,

Ayrılsam da aklım sende her zaman,

Benim canım memleketim Erzincan.

 

Erzincan doğunun şirin vilayetidir,

Benim gördüğüm en güzel yeridir,

İki dağ arasında güzel bir ovadır,

Benim güzel memleketim Erzincan.

 

Senden ayrılırken çok üzüldüm bir bilsen,

Ama ne yapayım kaderdir diyebilsen,

Bir de beni sen anlayabilsen,

Benim canım memleketim Erzincan.

 

O yeşil bağlarını, o güzel çaylarını,

Ekşi suyunu, meyve ağaçlarını,

Hatırladıkça duygulanırım her zaman,

Benim güzel memleketim Erzincan.

 

Memleketim diye değil biliyorsun,

Sen doğuda bir tanesin anlıyorsun,

Seni düşündükçe üzülürüm biliyorsun,

Benim şirin memleketim Erzincan.