Aklında kalanlara bakman yeter

Beni iyi anlayabilmek için “meddi lazım” ile “meddi arız” ne demek bilmen gerekecek.

Özür diliyorum bunu öğrenmek zorundasın dostum.

Bu ikisi tecvit ilminde iki farklı kuraldır. Sana biraz yardımcı olabilirim. “Med” bir harfi normalden uzun okumak demektir. Örneğin “a” harfini “aa” diye okumak gibi…

“Meddi arız” demek, okurken durmak zorunluluğu olduğunda yapılan uzatma kuralıdır. Sureyi okuyan kimsenin nefesi yetmez de durmak zorunda kalırsa durur ama o durduğu harften önceki harfi “med” yaparak uzun okur.

“Meddi lazım” ise bir harfin her hâlde ve şartta uzun okunma zorunluluğu var demektir.

Bu örneği niye veriyoruz?

Çevrenize bu açıdan bakabilmeniz için.

Çevrenizdeki bazı insanlar “meddi arız” gibidir. Duruma ve konuma göre uzamışlardır. Öne çıkarlar, şöhret olurlar. Ama bu kimseler belirli bir süre sonra bir bakmışsınız yok olup gitmişlerdir…

Niye?

Çünkü konjonktür bitmiştir. Devirleri bitmiştir. Adları sanları kalmaz…

Bir dönem herkesin her televizyonda konuk etmek istediği nice solist, nice şöhret nice siyasetçi vardır. Nice fabrikatörler nice patronlar hatırlanır. Onlarla aynı karede olmak için zamanında insanlar birbiriyle yarışmıştır. Birinin ismi geçtiğinde herkesin bir hoş olduğu nice “şöhret” vardır ki bugün kimse hatırlamaz.

Unutulmuş gitmişlerdir…

Ama bir ömür herkesin bildiği, herkesin saygı duyduğu ve herkesçe kabul edilen isimler de vardır.

Buna örnek vermemize gerek var mı? Şöyle geri dönük aklınızda ismi kalanlara bir bakmanız yeterlidir. Aklınızda kalanlarla kalmayanları düşündüğünüzde farkı anlayacaksınız.

      Y. Selim

 

 

 

 

 

Ölü bir çehrenin, gülen gözleriyim

Sisli bir kalemim ben

Hiç kimsesi olmayan bir kalabalığım

Ben, seherde bir su damlasıyım.

 

Küçük bir çocuğun, uçup giden balonuyum.

Yaşlı bir bedenim ben.

Şehrin hiç durmayan adımları,

Dinmeyen fısıltıyım ben

  

Bir kalbin kırgınlığıyım,

Buruk bir gülümsemeyim ben.

Kabuğu soyulmuş kelime iziyim sayfalarda

Ben bir çığlığım kimsenin duymadığı.

 

Notalarla dolu mezarlığım

Gökyüzünün ipsiz kuklasıyım

Ben, vuslata hasret gözlerinde

Senin, son veda bakışınım.