Herkesin her ihtiyacı tamam mı?

Bugün dünyayı laf ile demokrasiye, huzura ve barışa ve istikrara çağrı yapanlara okutmak lazımdır tarihî hakikatleri. Evliya Çelebi, Belgrad’dan Bağdat’a gitmek üzere yola çıkan fakir bir kimsenin, yeme-içme dâhil beş kuruş harcamadan, huzur içinde yolculuk yapabildiğini yazmaktaydı.

İşte gerçek seyahat hürriyeti bu değil midir? Düşünsenize bir… Seyahat hürriyeti olsa bile, söz konusu adamın cebinde gezecek parası yoksa bu kimse nasıl seyahat etsin? Ama Osmanlı’da Vakıf kervansarayların kapıları akşama kadar açık dururdu. Ortalık karardıktan sonra kapılar kapanırdı. Vakıf sahibinin vazifelendirdiği kapıcılar ise kapının arkasında yatarlardı ki gece bir yolcu geldiğinde ona kapıları açsın da yolcuyu kapıda bırakmasın diye. Vakıftan yine gelen yolcunun binek hayvanına yem, kendilerine de yemek çıkarırlardı. Gece içeri gireni bir daha dışarı bırakmazlardı. Sabah olduğu zaman dualarla kapılar açılır, yolcular hazırlanırdı. Bu sırada kervansarayın misafirleri arasında dolaşan bir görevli onlara seslenirdi:

“Ey, Ümmet-i Muhammed! Maldan, candan, elbiseden eksiği olan var mı?”

Bu soruya kervansarayda misafir olan yolcular eğer “Hiçbir eksiğimiz yoktur. Her şeyimiz tamamdır. Allah vakıf sahibinin hayrını kabul etsin. Hayatta ise kendisine selâmet versin, vefat etmişse rahmet eylesin” derlerse, kapılar açılır ve görevliler:

“Öyleyse Allah, giden ümmet-i Muhammed’e selametler, kalanlara rahatlıklar versin” derdi.

Devlet olmak, medeniyet sahibi olmak bizim kültürümüzde bu şekilde idi…

          "Kürşad"

 

 

 

 

        UNUTMA

 

Allah’a inan, bağlan,

Onda derdin dermanı.

Önce çalış, çabala,

Sonra bekle harmanı.

 

Eli cepte yürüyen,

Benzer yorgun nefere.

Tembeller hasret kalır,

Mutluluğa, zafere.

 

İman en gerçek kuvvet,

Ahlak zırhtır bil bunu.

Saygım şükrü bilene,

Rabbim besler hep onu.

 

Cahilce konuşanlar,

Şer işe bulaşırlar.

Sözüne sadık fertler,

Hedefe ulaşırlar.