Ceza mı medeniyet mi?

“Ateş düştüğü yeri yakar” diyorlar ama ülke olarak hepimiz üzüldük ağladık. Öncelikle ölenlere Allah'tan rahmet, kalanlara ve yakınlarına baş sağlığı diliyoruz. Her şeyden önce trafik kazaları yukarıda da değindiğim gibi özellikle yurdumuzun kanayan bir yarası ve belki de en önemli problemlerinden biri. Hangi kanun çıksa, hangi tedbir alınsa, hangi şey söylense yine de önüne geçilemiyor. Ne yazık ki yıllardan beri bu böyledir. Her trafik kazası sonrası herkes üzülür, birkaç şey söylenir, sözde birkaç tedbir alınır gibi olur sonra da her şey yine unutulur gider.

Her şeyden önce trafik kazalarında önleyici, caydırıcı ve hepsinden önemlisi ağır bir ceza yok. Adam çıkmış trafiğe nereden almışsa almış bir ehliyet, sanki “küçük dağlar benim” havalarında basıyor gaza. Hele biraz da arabası yeniyse havalıysa, ne kural dinliyor ne kaza düşünüyor, basıyor gaza. Büyük şehirlerde bilhassa gençler hele bir de baba parasıyla alınmış son model arabasıyla sarhoş, uykusuz alkollü, müziğin sesini de sonuna kadar açarak trafik terörü oluşturmak, hız denemesi, yarış yapmak hava atmak hepsi bizde…

Emniyet kemeri bağlamamak zaten en eksik âdetlerimizden… Bazı kişilere emniyet kemeri bağlamak ölüm gibi geliyor, hâlbuki defalarca görüyor kabul ediyoruz ki emniyet kemeri bağlamak can güvenliği bakımından en sağlam tedbirlerden birisi. Bir de bazı şehirlerarası yollarda veya bazı çevre yollarında bilhassa radarın ve polis kontrolünün olmadığı yerlerde bazı kamyon ve tır şoförlerinin oluşturduğu tehlikeler. Konu tır şoförleri değil sadece, otomobil sürücülerinin çoğunun acemi olması, kural bilmemesi ve sürat yapmakta ısrar etmesi… Trafik kazalarını önlemek için caydırıcı ceza vermek, çok ağır para cezaları vermek, ehliyete el koymak vb. çözüm olabilir mi? Acaba “trafik” dediğimiz olay başlı başına ayrı bir konu mu? Yoksa toplam hayatımızın bir parçası mı? Yani gelenek görenek kültür, bilgi, saygı sevgi anlayış kültürünün devamı mı? Yani eğitim gibi sağlık gibi ahlak gibi trafik de bir medeniyet meselesi mi?

 

 

 

 

 

Dinle oğul sana birkaç sözüm var

Öfkeye kapılıp sel gibi akma

Tevazu her zaman yoldaşın olsun

Yüreğini kibrin nârında yakma

 

Hayatın boyunca edebi takın

Kötüden uzak dur Allah’a yakın

Gördüğün herkese güvenme sakın

Lüzumsuz bir sözü kafaya takma

 

Karanlık ağına düşme kaderin

Doğruluğu kuşan artsın değerin

Sevindir öksüzü cennettir yerin

Yaparsan iyilik başına kakma

 

Kadir Fidan der ki dostumdur dağlar

Bulutlar dolanır gökyüzü ağlar

Bir gün ecel gelir dilimi bağlar

Beni son günümde yalnız bırakma

 

 

 

 

Kokusunun ağırlığı sebebiyle çoğumuzun yaklaşmadığı soğan aslında vücudumuz için o kadar önemli bir besin ki anlatmakla bitmez. Halk arasında doğal antibiyotik diyerek tavsiye edilen soğan; A, B1, B2, P ve C vitaminlerince zengindir. Kükürt, iyot, silis ve şeker ihtiva eder. Şeker hastaları soğanı az yemelidirler. Soğan, bedenen ve zihnen çalışanlara çok faydalıdır. Hazmı kolaylaştırır. Yemekten önce yenen soğan iştah açar. Kanı temizler, nefes yollarındaki enfeksiyonu önler. Çiğ olarak yenen soğan, astım ve bronşit gibi nefes yolları hastalıklarının şiddetini hafifletir. Sinirlerin düzelmesini, cildin tazeliğini sağlar, saçların kuvvetli sürmesini temin eder.