Yüzüne söyleyemiyorsan…

Söz verdiyseniz yapın, yapamadıysanız sebebini açıklayın. Yapamayacaksanız söz vermeyin… Çünkü güven duygusunu geliştiren olgu, verilen sözlerin tutulmasıdır…

“Evet” ve “hayır” demesini bilmek lazımdır. Çünkü evet de iş bitirir, hayır da iş bitirir. Karşıdakini iki arada bırakmazsınız. Bunun için size bir soru sorulduğu zaman soruya net bir cevap vermek gerekir. Ve bir önemli konu da cevabı geciktirmeden verebilmektir.

İnsanlara eleştiri yapmak kolaydır da bir türlü teşekkür etmesini bilemeyiz. Oysa teşekkür etmek de en az eleştiri kadar gereklidir. İnsanlara teşekkür etmesini bilin. Belli bir ücret karşılığında veya görevi gereği olsa da nihayetinde karşınızdaki de bir insan ve sizin gibi o insanın da teşekkür hoşuna gidecektir. Kim yapmış olursa olsun, astınız da olsa, üstünüz de olsa arkadaşınız da olsa, ortada normalin üzerinde bir başarı varsa teşekkür edin.

Yine ortada başarılı bir iş olduğunda “bunu kim yaptı?” diye sorup kişiye göre tavır almayı beklemek yerine sormadan o başarıyı övmeyi unutmayın. Arkadaşlarınızdan bazıları bu başarıyla öne çıksa bile onun başarısıyla gurur duyduğunuzu ona belirtmekten eziklik duymayın. Aynı şekilde bir konuda eleştiri getireceğiniz zaman burada da kişiyi değil eleştirilecek konuyu öne çıkarmanız gerekir.

Ve güzel bir nokta… Kendinize yapılmasını istemediğiniz tutum ve davranışı başkasına yapmayın. Hani “iğneyi kendine batır çuvaldızı başkasına” derler ya… Bu atasözünü asla yabana atmayın. Gerçekten iş dünyasındaki pek çok meseleyi  başından çözecek bir prensiptir bu. Empatinin en temel uygulamasıdır.

Ve çalıştığınız kurumda olsun, çevrenizde olsun arkadaş arasında olsun asla dedikoduya değer vermeyin… Söyleyeceğinizi eğer o kişinin yüzüne söyleyemiyorsanız bırakın arkasından da söylenmesin…

 

 

 

 

 

Azıp sapmışların yanlarındasın,

Benim bu gözlerim kör diyemezsin.

Helal haram ayıp günah bilmezsin

Yaptığım yanıma kâr diyemezsin.

 

İşkembeyi kübra küp gibi olmuş,

Beyin iflas etmiş hafıza durmuş

Vicdan nasırlaşmış kalbin kararmış

Bir gün temizlenir kir diyemezsin.

 

Kalbindeki pası silsen silinmez.

Ölümün saati vakti bilinmez

Azrail’e asla karşı gelinmez,

“Bugün git, yarın gel” diyemezsin.

 

Hak nizam terazi kurulacaktır

A’dan Z’ye hesap sorulacaktır.

Dönüp gideceğin kara topraktır

Şimdilik vakit çok, er diyemezsin.

 

Kabre girmemenin var mı kolayı?

Hesap çetin günahlardan dolayı

Yanına gelince kabir meleği

“Ben ettim sen etme, dur!” diyemezsin.

 

 

 

 

 

 

TEYEMMÜM: Sözlükte “kastetmek, niyet etmek” demektir. Dinimizde ise suyun bulunmadığı veya kullanılmasının mümkün olmadığı durumlarda toprak cinsinden olan her temiz şeyle namaz ve gusül abdesti almak demektir. Dinimiz bunu temizlik olarak ve Müslümana kolaylık olarak kabul etmiştir.

Demir, bakır, tunç, kalay, altın, gümüş ve bütün madenler, yanıp kül olanlarla teyemmüm edilmez. Bunların üzerinde toz varsa, o tozla yapılır.

Teyemmüm yapabilmek için, suyu aramak ve arayıp bulamamak, suyu nereden temin edebileceğini âdil bir Müslümana sormak lâzımdır.

Teyemmümün farzı üçtür: 1) Niyet etmek, 2) İki kolu dirseklerinden yukarı sıvalı olarak iki elin içini temiz toprağa sürüp, en az üç parmağı değmek üzere, iki avucuyla yüzünü bir kere mesh etmek, yâni sığamak, 3) İki avucu tekrar toprağa sürüp, birbirine çarparak tozu toprağı silkeledikten sonra, önce sol elin dört parmağı içiyle sağ kolun alt yüzünü, parmak ucundan dirseğe doğru sığayıp, sonra kolun iç yüzünü, sol avuç içiyle, dirsekten avuca kadar sığamak ve sonra sol başparmak içiyle sağ başparmak dışını sığamak. Sonra yine böyle sağ elle, sol kolu sığamaktır.