Tutamıyorum zamanı

                     Ahmet Hamdi Tanpınar

 

En çok tartışılan ve üzerine düşünülen konulardan biri olmuştur zaman. Albert Einstein, izafiyet teorilerini ortaya koymuştur. Peki gerçekten göreceli midir zaman? Ben zamanı izafiyet penceresinden tanımlamaktan ziyade bereketli kullanma yönünde tanımlanması gerektiğine inanıyorum. Günümüzde herkes şikâyetçi günün hemen bitivermesinden, işleri yetiştirememekten… Oysa 24 saatin saniyeleri her zaman aynıdır. Evet bir eğlence veya malayani bir uğraş oldu mu hemen bitiyor dakikalar elde edilen bir şeyler olmadan. Fayda içermeyen bir -hem dünya hem ahiret ekseninde- televizyon programı izlerken veya sosyal medyada gezinti yaparken birkaç saatimiz geçivermiş oluyor. Sonra “tüh bugün de böyle geçti” demek kalıyor dillerde. Peki, aynı sürede kaç sayfa faydalı bir kitap okunurdu, kaç rekât namaz kılınırdı, kaç defa kelime-i tevhid söylenirdi?

Bize verilen ömür akıp gitmekte ve bunu durdurmak elde değil. Yani zamanın tamamen içinde değiliz lakin büsbütün dışında da değiliz. Yekpare geniş bir anın yani sonsuzluğun parçalayamayacağımız akışındayız. Allahü teâlâ katında her şey bir anda. Bize düşen Rabbimizin rızasında olarak zamanı kıymetli hâle getirmeye çalışmaktır. İşte o vakit varlığımızın manası ortaya çıkacaktır. Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık hazretleri kahvehanelerde oturan nicelerinin hâlini görünce “keşke imkânım olsa da bunların zamanlarını satın alabilseydim” buyurmuşlar. İmam-ı Gazali hazretlerinin ellili yaşlarda vefat ettiğini ama buna karşılık ne kadar eser ortaya koyduğunu bilmeyen yoktur. Galiba hepimiz kendimize şu soruyu sormalıyız: “Ben zamanın neresindeyim ve zamanı tüketen kurtların yemi olmuş muyum?"

Tanpınar şiirini şöyle bitiriyor:

 

 

 

ŞİİR

 

 

Kudüs; ilk kıblemiz, ilk göz ağrımız

Kudüs; yüreğimiz, yanık bağrımız

Aşka yükselişin esrarı onda;

Kudüs; insanlığı Hakk’a çağrımız

 

Kudüs’e göz koydu zorbanın biri,

Bize söker sandı delinin zoru…

Kanlı postalını çek haremimden!

Ruhuma değmesin zulmünün kiri…

 

Filistin; dinmeyen gönül yaramsın

Filistin; sen benim aha şuramsın!

Tarih boyu Müslümana muhterem;

Müslümandan başkasına haramsın!

 

Filistin deyince, maziyi de an;

Üstüne yüklendi bilcümle cihan

Canını verdi de vermedi toprak

Cennetmekân Sultan Abdülhamid Han

 

Hüzünlenme, ye’se düşüp yas tutma!

Uyanık ol, uyuma ve uyutma!

Bir çocuğun sapanından ibret al;

İman varsa imkân vardır unutma!

 

Korku, zalimlerin kalbinden taşar

Bizim yüreğimiz Kudüs’te pişer

Kudüs demek bizce İstanbul demek

Kudüs düşer ise, insanlık düşer…

 

Velev ki tüm dünya yalnız bıraksa

Velev ki son damla kanımız aksa

Böyle gözü yaşlı, böyle çaresiz

Bırakmayız seni Mescid-i Aksa!

 

Tükenir mi bizde Selahaddin’ler?

Bir kez kükredik mi, yer ve gök inler!

Haydi hep birlikte; tekbir almaya

Ya Allah, bismillah, Allahü Ekber!