Bilimin yüreği yoktur -2-

“Bir insanı ahlaken eğitmeden sadece zihnen eğitmek topluma bir bela kazandırmaktır.” Thedore Roosevelt

İnsanın hayatında önemli bir faktördür eğitim. Kişinin mutluluğu, milletin geleceği ve refahı bakımından özel bir önem taşımaktadır.

Eğitimin amacı, bireyin davranışlarını arzu edilen yönde değiştirmek ve geliştirmektir. Eğitim vicdanlara hitap edemezse, kalbe akması gereken; “merhamet, iyilik, dürüstlük, sevgi, sabır, yardımseverlik, dayanışma” vb. pınarları kurur. Böylelikle yürekler taşlaşır, etrafını, dikenler, zehirli otlar sarar.

Bireyin insan onuruna yakışır şekilde davranışlar kazanması, kendisini değerli, güçlü ve üreten biri olarak görmesi için; olumlu duyguların etkili olduğu bilimsel ve demokratik ortamlarda;

“Bilgi ve sevgi ile donatılması, eşitlik, kardeşlik, barış, sevgi, saygı, vicdan, inanç özgürlüğü, yardımlaşma, empati, adalet duygusu, yardımlaşma, insanlara yararlı olabilme, hakça paylaşım” vb. kavramları kazandıracak tutarlı bilgi ile desteklenmesi gerekmektedir.

Tutarlı bilgi; insanların, doğanın ve varlıkların çıkarını denge içinde tutan, onların daha güzel, iyi, âdil, erdemli bir biçimde yaşamalarını sağlayan bilgidir. Aksi durumda, bilim ve teknik insanlığın yıkımı olur. Çünkü bilimin yüreği yoktur.

Eğitim ortamının önemli değişkenlerinden biri de sevgidir. Eğitim sevgiyi öğretmeli ve sevgiyle yapılmalıdır... Sevgiyi değil de, kin gütmeyi, nefreti ve karamsarlığı öğrenen, insanlara da ancak bunları verebilir.

Hepimizin ihtiyaç duyduğu sevginin yeterince hayata geçirilebilmesi, “dinamik, öz güvenli, duyarlı, sağlıklı” nesiller yetiştirilebilmesi için, “sevgi” eğitiminin de işe koşulması gerekir.

Neticede; “insanların mutluluğu ve toplumların refahı için”;

-“Bireyleri bilgi yüklenen değil merkeze alan”,

-“Kişilikleri gelişmiş”,

-“Yeteneklerini kullanan”,

-“Akılcı”, “yapıcı”, “duygu ve düşünceleri dengeli”,

-“Sevgi ve saygı dolu”, “ulusal ve evrensel değerlere saygılı” şekilde yetiştirecek eğitim ortamları oluşturulmalıdır.

“Eğitimin insanı bozmaması yetmez, daha iyiden yana değiştirmesi gerekir.”  Michel de Montaigne

Sevgiyle kalın…

 

 

 

 

 

Letafetin izharı

Şefkat onun şiarı

Güzellikler diyarı

Sevgili nineciğim

 

Bir devrin şahidi büyük ve metin

Gölgesi ferahlık çınar misali

Eski muhatabı ulvi davetin

Müşfik ve şefkatli pınar misali

 

Yettiğince imkânı

Şenlendirir zamanı

Yok derdine dermanı

Cefakâr nineciğim

 

Kalbimde kanımdasın

Sen benim canımdasın

Her tatlı anımdasın

Sevgili nineciğim

 

 

 

 

EDİRNE: Edirne 4 defa istilâya uğramış ve çok zarar görmüştür. 1829’da Ruslar Edirne’ye girmiş birkaç ay kalmıştır. İkinci Sultan Mahmud, Edirne’de 10 gün kalarak halkın moralini takviye etmiş, istilânın tahribatının yeniden imarı için emir vermiştir. 20 Ocak 1878’de Edirne’ye giren Ruslar 13 ay kalmışlar ve şehri tahrip etmişlerdir.

Balkan Harbinde Şükrü Paşa'nın kahramanca savunmasına rağmen, açlık sebebiyle, Bulgarlara 26 Mart 1913’te teslim oldu. 4 ay sonra Türk ordusu 22 Temmuz 1913’te Edirne’yi geri aldı. Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra 1920 Temmuz’undan 25 Kasım 1922’ye kadar Yunan ordusunun işgalinde kalan Edirne, çok geriledi ve dünyada Edirne derecesinde gerileyen başka bir şehir görülmedi. Lozan Antlaşması ile Edirne Türkiye sınırları içine alındı. Cumhuriyetten sonra Edirne kendi adını taşıyan ilim merkezi oldu. İkinci Dünya Savaşı'nda Edirne boşaldı ve çok sıkıntılı günler yaşadı...