Bu gidiş nereye?..

İslam’ın ilk halifesi olan Ebu Bekir Sıddık (radıyallahü anh) buyurdu ki: “İyiliği emretmeyi terk edip, kötülükten insanlığı sakındırmayı bırakırsanız, toplulukta bozulma ve pis işlere bulaşma artar.  Bu zaman Allahü teâlâ azabını ümmetin tamamının üzerine gönderir veya başlarına onların en şerli olanını geçirir. Bu durumda ümmetin iyileri dua etseler, Allaha yalvarsalar da Allah onların duasını kabul buyurmaz.”

Ey tembellik yatağında yan gelip yatarak gaflet uykusu çekenler! Dün Türkistan’da, Balkanlar’da, Suriye’de, Birmanya’da birbirleriyle uğraşıp, kendi ayağına kurşun sıkanlar! Düşman geldi, evinizi, yurdunuzu yağmaladı, talan etti. Vatanınızı terk etmeye mecbur kaldınız. Bundan hiç ibret almayıp, zevke daldınız. Neden bu rezilliklere boğazınıza kadar gömüldünüz? Şer kuvvetler kökünüzü kurutmak için uğraşıyor. Ey büyük kitleler! Size ne oldu? Size ne oldu da çakılıp kaldınız? Yoksa şuurunuz mu yok oldu? Dünyanın dışı şekerle kaplı zehri sizi düşünemez ve doğru yolu göremez mi yaptı? Neden suspus oturup, “bana dokunmayan yılan bin yaşasın” edasıyla hareket ediyorsunuz. Her tarafınızın küresel güçlerle kuşatıldığını görmüyor musunuz?

Diğer taraftan; Ey Müslümanlar! İçinizdeki düşman olan kurdu bilin ve görün artık. Bu kurtçuk evlatlarınızı, dolayısıyla istikbalinizi tanenin özü gibi yiyip, yok etmekte. Sizi tam kalbinizden kemiriyor. Oda hiç şüphesiz, cehalet ve gaflet gerçeğidir. Sonunda sizi en güçsüz ve en zayıf millet hâline getirme çabasındadırlar. Siz ise bunlara karşı hiçbir şey yapamayıp öylece bakıyorsunuz. Şunu iyi bilin, bu kurt, bu haşere başta vatan toprakları olmak üzere, millet damarınızı ve dinî değerlerinizi kemiriyor ve sizi tehlikeli bir uçurumun ucuna doğru itiyor. Siz ise eli kolu bağlı gibi bir kenardan seyrediyorsunuz...

Uyuyan bu dev ne zaman uyanacak? Ne yapmalısın! Şuurlu bir gençlik, hakkını da haddini de iyi bilen bir gençlik. Her türlü kötülüğü ortadan kaldırıp, insanlığı insanlığa çağıracak olan erdemli bir gençlik. Emperyalistlerin topraklarımıza ektiği zararlı tohumları, kendi ruh topraklarına ateş topu gibi atan bir gençlik. Daha ne zamana kadar gaflet uykusuna yatacaksınız? İşte Suriye, Irak, Afganistan, Somali dolayısıyla Osmanlı…

 

 

 

 

 

 Aha geldim, gidiyorum...

 

Yalan dünya işte senden

Aha geldim, gidiyorum.

Kalanlara selam benden,

Aha geldim, gidiyorum.

 

Var mı sana gelip kalan?

Baştanbaşa murat alan?

Varın yoğun hepsi yalan

Aha geldim, gidiyorum.

 

Dereyi aş, tepeyi aş,

Sonu yoktur dolaş dolaş,

Günden güne yavaş yavaş,

Aha geldim, gidiyorum.

 

Yalan dünya sana böyle

Kimler konup göçtü söyle?

Ben de işte aynen öyle

Aha geldim, gidiyorum.

 

Gülemedim şöyle bir gün,

Senelerim geçti sürgün

Gönül sevdiğine dargın,

Aha geldim, gidiyorum.

 

Arif der ki, bunca yıl, ay

Geldi geçti vay dünya vay!

Yaşamaksa yaşadım say,

Aha geldim, gidiyorum.

 

 

 

OZAN ARİF: 10 Haziran 1949 tarihinde Giresun'un Alucra ilçesine bağlı Yükselen köyünde doğdu. Babasının memuriyeti dolayısıyla ilk ve ortaokulu Samsun’da bitirdi. Şiire ve resme düşkündü. 1964 yılında bağlama çalmaya başladı. 1970 yılında öğretmenliğe başladı. Samsun'un Devgeriş köyünde 5 yıl öğretmenlik, 4 yıl okul müdürlüğü yaptı. Konya Âşıklar Bayramı’nda 1976, 1977 ve 1978 yıllarında altın madalya kazandı.

İnançlarından ve prensiplerinden asla taviz vermeyen bir kişiliğe sahip olan Ozan Arif, o devrin yöneticilerinin büyük baskısı ile maalesef 1979 yılında öğretmenlik mesleğinden ayrılmak zorunda bırakılmıştır. Öğretmenlik mesleğini çok seven Ozan Arif’in çok başarılı takdirnamelerle dolu meslek hayatına rağmen, o günün şartlarında başka bir tercihi de kalmamıştı.

24 Eylül 1980 tarihinde Türkiye'den ayrılmak zorunda kaldı. Uzun yıllar Almanya'da yaşadı. 5 Kasım 1991 tarihinde Türkiye'ye döndü. 13 Şubat 2019 tarihinde Samsun'da vefat etti.