Dünyanın virüs ile imtihanı -2-

Görüldüğü gibi tüm kâinat Allah’ın emri altındadır. Mazlumları sömüren zalimleri, zamanı geldiğinde cezalandırıyor. Zulüm karşısında, sesini çıkarmayan, Suriye halklarını kış kıyamette ülkelerinden kovan, bu zulme rıza gösteren, destek olan; masum halkların Müslüman olmaları sebebi ile dışlanması, itilip kakılmasına ses çıkarmayanlar da nasibini alacaklardır. Bu rezilliğe ses çıkarmayıp zalimlerden yana olan müminlerin yanında, daima haktan yana olan, bu sebeple sömürgeci Batı'nın hedefi hâline gelen ülkemiz de etkilendi.

Bu sebeple, tüm dünya gibi ülkemizde de kargaşa yaşanıyor. Virüsün yayılmaması için, tüm eğitim kurumları kapatıldı. Turizm, sanayi ve küçük esnaf kan ağlıyor. Özellikle yaşlılar olmak üzere, halkın evlerine kapanması isteniyor. Bunlar yetmez gibi camilerimiz de kapatıldı. Cuma namazlarının bile kılınmasına izin verilmiyor. Bunlardan başka Kâbe’ye umre ziyaretleri yapılamıyor. Geçmiş senelerde, Kâbe’nin kapanmasına sebep olacak kadar felaketlerden olduğunu hiç duymadım...

Sevgili Peygamberimizin “Bulaşıcı hastalık olan yerlere gitmeyin. Bulunduğunuz yerde böyle bir hastalık varsa dışarı çıkmayın” şeklinde hadis-i şerifleri olduğunu biliyoruz. Bu hadisler günümüz karantinasını ifade ediyor. İran karantina tedbirine başvurmadığı için büyük bedel ödüyor. Hamd olsun bizim hükûmetimiz bu olayı başından itibaren sıkı tutuyor. Halkımız da devletimizin tedbirlerini bozmamak için yasaklara uyuyor. Camilerimizin kapatılmasına bile ses çıkarılmadı.

Müslüman Allah’a teslim olan kişidir. Bu afetlerin bir imtihan olduğunu düşünür. Hükûmetin aldığı tedbirlere riayet eder. Bu konuda ikilik veya itiraz çıkarılmasına rıza gösterilmez. Bunda, nice hikmetler olduğunu düşünür. Sabrederek derecât kazanır.

Ben de, âcizane bu felaketlerden idrak edebildiğimiz kadarı ile çıkardığımız dersi, okuyucularımızla paylaşmak isterim.

Çağımızda, İslam ülkeleri dâhil hemen hiçbir ülke asr-ı saadetteki gibi dini yaşamıyor. Dinin emirlerine riayet edilmiyor. Öte yandan İslam ülkeleri, yer altı zenginliklerine rağmen, sefilleri yaşıyor. Neden?

 

 

 

 

Vatan Ana! Her evlada gerektir,

Vatan namus! Paklığıyla örnektir.

Diri diri gömülmek ne demekse,

Gurbet elde yaşamak o demektir.

 

Türk oğluyum! Ben korkmam düşmanımdan,

Toprak vermem kimseye vatanımdan.

Milletimin istiklali uğruna

Gerekirse vazgeçerim canımdan.

 

Türk askerim! Yad toprakta yetişmem,

Canım Vatan! Sensiz bir an gelişmem.

Gurbet elin altın hazinesini;

Yurdumun tek çöplüğüne değişmem.

 

Vatan benim yazım bahariyemdir,

Mevla’mdan mukaddes bir hediyemdir.

Gurbet eller hepsi gurbettir bana,

Cennet vatan bana Türkiye’mdir.

 

Ben zenginim vatanım, milletim var,

Tarihim, geçmişim var, şöhretim var,

Benden mutlu olamaz şu dünyada

Ben bir Türk'üm! Büyük Türk Devletim var.

 

 

 

 

SABAN: Toprağı altüst etmek, tarlayı tohum ekilebilir hâle getirmek ve çift sürmek için hayvanın koşulduğu, ucu sivri demirli ziraat âleti.

Sabanın bulunuş ve kullanılış tarihi çok eskidir. MÖ. 5 ve 6. yüzyıllara uzanıldığında sabanın en eski çeşitlerine Mezopotamya’da rastlanmıştır. Tarih çağları içinde saban, değişik şekiller aldı. Saban şu kısımlardan meydana gelir:

Saban burnu; sabanın uç kısmında bulunan demirin keskin ucudur.

Saban kayışı; sabanı boyunduruğa bağlayan kayıştır.

Saban oku; kayışla boyunduruğa bağlanan uzun ve üzerinde de delikler bulunan kısımdır.

Saban demiri; toprağa giren sabanın uç kısmında bulunan üçgen şeklindeki demirdir.

Saban kulağı; toprağı altüst eden kısımdır.

Saban zıvanası (halkası); boyunduruğun saban okuna bağlanmasını sağlayan halkadır.

Saban ökçesi; saban demirinin hemen arkasında bulunan ve toprağın iki yana açılmasını sağlayan kısımdır.

Saban tarağı; Saban kütüğüyle okunun birbirine bağlanmasını sağlayan ağaç parçasıdır.