Fatih Selek

Tarihî bir dönüm noktasından geçiyoruz. 41 yıldır vatanımızda kan akıtan terör örgütü PKK, mağara önünde bir seremoni ile silahları kazana atıp yaktı. Elbette bu noktaya kolay gelinmedi. Her şey dokuz ayda olup bitmedi; bu uzun bir mücadelenin sonucuydu.

AK Parti Genel Başkan Yardımcısı Hayati Yazıcı, geçen hafta gazetecilerle buluşmasında CHP’ye yönelik yolsuzluk operasyonlarını değerlendirirken enteresan bir şey söyledi. Yazıcı, İBB’de önemli ölçüde yolsuzluk yapıldığı kanaati taşıdığını belirtirken "Ama" diye şerh düşerek "Her gün manşet yapıp tartışmanın hukuk devleti normları bakımından sağlıklı olmadığı kanaatindeyim. Masumiyet karinesi gözetilmeli. Medya ve kamuoyunun bu süreçlerde hassas davranması gerekir" dedi.

Ulaştırma Bakanı Abdulkadir Uraloğlu, hafta içinde bir grup gazetecinin sorularını cevapladı. Sohbette, İBB'nin yapmadığı yollar ve metrolar da gündeme geldi.

Ukrayna Devlet Başkanı Zelenskiy, sene başında ABD'li bir YouTuber'a ilginç bir itirafta bulunmuştu. Rusya ile savaş başlayınca Rus yanlısı Belarus, Ukrayna'ya füze fırlatmıştı.

"Aşağılık fikri, bir musallat illet gibi dört elle yakamıza yapışmış. Silkinmek ve yakamızı bu kahredici pençeden kurtarmak boynumuza borçtur. En küçüğümüzden en büyüğümüze en âlimimizden en cahilimize kadar hepimizin dilindeki pelesenk kafasındaki sabit fikir 'Biz adam olmayız. Almanya şurada, Japonya burada Amerika zirvede vs.' kanaatidir. İncir çekirdeğini doldurmaz rahatsızlıktan en ciddi meseleye kadar her şey sebep olarak bizim adam olmayacağımız tezine bağlanır. Bu yanlıştır. Biz bu mendebur hükme müstahak değiliz. Milletimiz, gençlik kendine itimat şuuruna kavuşturularak yabancılar önünde mahcup, küçük ve kekeme hâlden kurtulmalıdır...

CHP medyasına acıyorum. Sürekli birilerine yolsuzluk suçlamasında bulunuyorlar ama İstanbul'da CHP'li belediyelerde ayyuka çıkan yolsuzlukların üstünü örtmeye çalışıyorlar. Bir misal vereyim.

Kızılay eski Başkanı Kerem Kınık'ın trafik kazasına karışan kızı dört yıl hapis cezasına çarptırıldı. Kızılay, Kahramanmaraş depreminde sivil toplum kuruluşlarına çadır sattığı için eleştirilerin odağı olmuştu. Başkanı da kıyasıya eleştirilmişti. Nitekim bu olaydan sonra istifa etti.

Sinema salonları seyirci sayısında dibi gördü. Mart ayının son haftası, tarihin en düşük hasılat yapılan dönemlerinden biri oldu. Büyük film projeleri ya iptal ediliyor ya da rafa kaldırılıyor. Hazır yapımlar da bekletiliyor. Sinemacılar 1990’larda olduğu gibi kısır bir döneme girdiklerini söylüyor. Küresel dijital film platformları sektörü işgal etti. Ama artık kaliteli filmlerin çekilmediği de ortada.

Genar Araştırma Başkanı İhsan Aktaş, Erdoğan'ın ve Türkiye'nin diplomasi atağını anlattığı Yeni Şafak'taki dünkü köşesinde çok güzel bir cümle kurmuş: "Bir güç yükselen değere dönüştüğünde, kendi gücü kadar efsaneleri de güçlenir."

Adamın biri çok mutsuzmuş. Psikoloğa gitmiş. Psikolog hastasını dinlemiş. Onu hayattan bezdirecek bir problem kaynağı görememiş. Neden sonra aklına takip ettikleri gelmiş.

Türkiye, Uluslararası Sınır Tanımayan Gazeteciler (RSF) örgütünün Dünya Basın Özgürlüğü Endeksinde 180 ülke arasında 159’uncu sıraya gerilemiş. 2002'de 99. sırada gösterilen Türkiye 'çok vahim' kategorisindeymiş. Muhalif çevreler raporu ayıla bayıla paylaştı...

İstanbul'u sarsan depremin ardından herkes birbirini suçlayıp sorumlu ararken MHP Tokat Milletvekili Yücel Bulut'tan çarpıcı bir teklif geldi.

Cumhuriyet Halk Partililer, algı yönetimini iyi yaptıklarını zannediyor. Kendilerini ve seçmenlerini kandırıyorlar.

Silivri'de tutuklu bulunan Ekrem İmamoğlu, Cumhuriyet gazetesine bir yazı gönderdi. Gazete tam sayfa yayınladı.

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Recep Tayyip Erdoğan böylesi bir mart günü "Halkı kin ve düşmanlığa tahrik" suçundan mahkemeye çıkarıldı. Yargılaması üç haftada bitti. 21 Nisan 1998 günü dört ay hapis cezasına çarptırıldı. Saraçhane'deki belediye binasında basın toplantısı düzenledi. Sonra kendisini bekleyen kalabalığa balkondan seslendi.

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı CHP'li Ekrem İmamoğlu'na yönelik operasyonla ilgili bir haberin altında şöyle bir okur yorumu okudum: "Dünyanın her yerinde yolsuzluklar ortaya çıksın diye insanlar sokağa dökülüyor. Sadece Türkiye'de yolsuzlukların üstü kapansın diye sokağa çağrılıyor insanlar. Yine tersten tarihe geçtik."

Bundan 13 sene kadar önce basılı gazeteler, dijital mecraların içeriklerini alıp kendilerininmiş gibi kullanmasına bir bildiriyle karşı çıkmıştı. O günden bugüne  köprünün altından çok sular aktı. Haber aşırmaları engellenemedi. Süreç yazılı basının aleyhine işledi. Gazeteler kan kaybetti.

Suriye'deki devrimden sonra Lazkiye gibi Nusayrilerin yoğunluklu olduğu şehirlerin karıştırılacağına yönelik haberlere imza attık. Marjinal Suriye Alevilerinin silahlandığını duyurduk. Üç ay geçmeden bölge karıştı. Silahlarını teslim etmek istemeyen Esad artıkları, terör saldırısı düzenledi. Şam yönetimi kalkışmayı bastırdı. Çatışmada çok sayıda ordu mensubu ve rejim yanlısı öldü.

Altı yıl kadar önce dünyanın en fakir ülkelerinden biri olan Bangladeş'e gitmiştik. Sefalet içimizi burkmuştu. Marmara bölgesi kadar coğrafyaya Türkiye'nin iki katı nüfusu sığdırırsan ne olur? Tabii ki keşmekeş.

Ülkede bir kısım medya kısır çekişmeler ve ucuz polemikleri malzemeden sayıp ve vasatları oynarken gazetemiz halka dokunan haberleriyle gündeme damga vuruyor. Sadece geçen hafta...