O kafaya bu sonuç!

F.Bahçe son dakikalarda gelen bir beraberlikle tribünlerden zaten kaçmaya başlayan taraftarına huzur verdi mi?

Kadıköy’deki maçın teknik analinize yani yorumuna girmeden, önemli bazı noktalara değinmek sanırım daha doğru olacaktır. Neler mi, sıralayalım…
Yayıncı kuruluşun maçı anlatan spikeri maçtan önce F.Bahçe’nin sahaya çıkardığı teknik adamı öyle bir anlattı ki, acaba dedim Mourinho geldi de haberimiz mi olmadı…
Sonra kadrolar elimize gelince Denizlispor’da Olcay’ın sol arkada, Rodallega’nın da sağ önde oynadığını anladım. Yani, Bülent Hoca önce kendi takımının aklını karıştırmıştı. F.Bahçe’de ise yine Ferdi ile tek kanatlı bir uçuş planı vardı sanki. Ekici sağ gibi duruyordu ama hiç de öyle bir görevde karşımıza çıkmayacaktı. Tabii Tolgay’ın iki sarı kartla oyun dışı kalışı her ne kadar F.Bahçe aleyhine bir oluşum sergiler gibi ise de yukarıda değindiğim Denizlispor yerleşimleri hiç böyle bir dezavantajı F.Bahçe’ye getirmedi. Tabii ki son yaşananlardan sonra F.Bahçe taraftarının şevki ve heyecanı açıkça gitmişti ki tribünler yarı yarıya boştu.
Şimdi şöyle bir maçın geçişine bakalım. Değindiğim gibi F.Bahçe’nin 10 kişi kalışı Denizlispor’un özellikle ilk yarıda pas alışverişi rahatlığını fazlalaştırır mı diye düşünürken tam tersine öyle bir ortam yaşamadık.
F.Bahçe’nin sahadaki takımı Ferdi de çıktıktan sonra artık öyle pas tezgâhlamayla hücum oluşturup tehlike yaşatma becerisinden mahrum kaldı. Kruse’nin sakatlanıp çıkması Zajc’ın da oyuna girişi Muriç’in eskisinin onda biri kadar olmayan yerini boşaltıp top alışverişlerinde görünmeyişi sebebiyle hiçbir işe yaramadı.
Sonuçta; F.Bahçe zaten pek yukarıyla ilişkisi kalmadığından en azından yeni bir kendi saha yenilgisiyle giderek azalan taraftarına bir beraberlik getirerek bilmiyorum, huzur verdi mi? Denizlispor ise bazı oyuncularının saçmalık olarak niteleyeceğim görevlerine devam ederse acaba ligde huzur bulur mu?

MAÇIN ADAMI: Mustafa Yumlu