M. Said Arvas

İslâm dini insanların dünyada da, ahirette de huzur içinde yaşamasını istiyor. Akıl olmasaydı, insan hep nefsine uyar, felaketlere sürüklenirdi.

Allahın rahmetinin, affının bol olduğunu bilmelidir. Günahlarımız çok olsa da Allahü teâlânın affedebileceğini düşünmek hüsn-i zan olur. 

Sevgi tanımakla olur. Tanımak ne kadar çok ise, sevgi de o kadar çok olur. Rabbini bilen elbette onu sever. Kendini seven O'nu yaratanı sevmemesi düşünülemez...

Hadis-i kudside buyuruldu ki: "Allahü teâlâ sizin suretlerinize, mallarınıza bakmaz. Kalblerinize ve amellerinize bakar."

Hayırlı evlât sahibi olabilmek için erkek, saliha bir hanımla evlenmeli, hanımlar da salih bir erkekle hayatını birleştirmelidir.

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: "Allahü teala, bir salih Müslümanın hürmetine komşularından binlerce belayı uzaklaştırır."

Allahü teala insanlara akıl verdi ancak aklımızın kâfi gelmediğini bildiği için, bize acıyarak Peygamberler gönderdi. Kitaplar indirdi. En doğru olanını öğretti...

Hazreti Yunus ne güzel söylemiş:​ "Mal sahibi, mülk sahibi, / Hani bunun ilk sahibi? / Mal da yalan, mülk de yalan, / Var biraz da sen oyalan..."

İbrâhim bin Edhem hazretleri buyurdu ki: "İnsanların çoğu başkalarının ayıplarını araştırırlar, siz kendi ayıplarınızla meşgul olun!"

Dünyada her şeyin en güzelini isteyen kişi, ölümün de en güzelini seçmeli. Güzel bir şekilde hayata veda etmeli...

Allahü teâlâ birçok duaları Aşûre Günü kabul buyurdu... Birçok peygamberin ve müminlerin kurtuluşu bu mübarek güne rastlamıştır.

Eshab-ı kiramın çoğu hicret etmişti. En son, Peygamber Efendimiz, Hazret-i Ebû Bekir'le beraber yola çıktılar. Böylece "Hicret" başlamış oluyordu...

Kimse gerici olmaz, olamaz ve olmak da istemez. Bir gün gelecek ve herkes çok iyi anlayacak ki, dindar olmak gerici olmak değildir...

"Siz nasıl paranızı acıyarak harcıyorsanız Eshab-ı kiram efendilerimiz de vakitlerini öyle acıyarak harcardı!.."

Hacıların Mekke'den Mina'ya çıkacağı güne "Terviye Günü" denir. Arefe günü ise Kurban Bayramından bir önceki gündür. 

Hayat şartları ne kadar sıkıntılı da olsa hepimiz yaşamaktan memnunuz. Dinimiz de uzun ömürlü olmayı nimet kabul ediyor. Ancak!..

Dünya sevgisi en büyük tehlikedir. Kulun imansız gitmesine de sebep olabilir. İnsan sevdiğinden ayrılmak istemez, hep onunla birlikte olsun ister...

Rabbimiz dünyayı sevmiyor, sevenleri de sevmiyor. Dünyadan başka hiçbir yerde ona isyan edilmez. Bundan dolayı dünyayı sevmez.

İbadetlerimizden lezzet alamıyorsak, biz manen hastayız, demektir. İbadetlerde o kadar büyük lezzet vardır ki, tarif edilemez! 

İnsan, övülmekten hoşlanır, kötülenmekten üzülür. Bunu açıkça belli eder. Kendisini methedeni mükafatlandırır ve teşekkür eder.