Ragıp Karadayı

"Hayırdır, ne bu telaş Ragıp? Gel hele şöyle yanıma, ben de seni bekliyordum."

"Kusura bakmayın Ragıp Bey! Bize 'okuma yazma bilmeyen Erzurumlu er fıkrası' anlatmıştınız ya, işte onun rövanşıydı bu!.."

Umumi konuşma biter bitmez yarınki işlerin talimatını verdi: "Möhteremler, Şehitlik hıyabanındaki Türk câmisinde Cumâ namazını kılınacak..."

Bişr-i Hafi filmimiz malum hastalığın kötülüğünü anlatıyordu. Çok alkol tüketilen yerde tepkiler geleceğini tahmin ederken, yanıldığımızı gördüm.

Dönüşümlü olarak Bakü, Kuba, Sumgayt ve Gence'de gösterime girecek şekilde planlamıştık. Her şehirde de bir gala düzenliyorduk. 

Hiçbir işimizde itimat etmediğimiz birini çalıştırmıyorduk artık. Ehil, sadık elemanlarla iş yapmak ayrı bir keyif veriyordu insana.

Prof. Tevfik İsmailoğlu: "Sen Mene ve Rasim'e diyirsen ki; özünüzden ayrılmışsınız. Bir Batılı gibisiniz... Men nasıl anlamirem ki?..."

Komutan yeni gelen erin parmak kaldırdığını görünce pek şaşırmıştı!

“Erzurum’un bir dağ köyünde hayat mücadelesi veren Abdullah Dadaş, köyünde mektep olmadığından okuma yazma öğrenememiş..."

İçeriden sızan bol ışık gözlerimi kamaştırıp toprak karışımı bahar kokusu da her tarafı dolduruyor, bir hoş oluyordum.

Bir taraftan helâlleştiğime şükrederken, diğer taraftan da gidip son bir defa daha yüz yüze görüşemedik diye hayıflandım durdum.

Amansız hastalığın pençesindeymiş Aşkın Bey kardeşim. Maddi imkânsızlıklar ve hayatın yoruculuğu ciğerlerini iflas ettirmiş.

Torunum, kitabın kapağını kapadı, arkasına yaslandı. Ellerini dizlerine koydu, başını çevirdi: "Bana mı gülüyorsun dedeciğim?" dedi.

"Maşallah! Nimete kavuşanlara afiyet olsun. Hakikaten pek sevindim. Söyle nasıl oldu bu iş?"

Hakikaten bir yalancı dünyaya giden sözde güzellikler diyarıydı buralar...

"Şimdi daha iyi anladım. Birinci ağızdan duymak kadar güzel bir şey yok Enver Aşkın Abim. Mübârek olsun, mübârek olsun…"

Kâğıt üzerindeki notlara baktım; Elif, Zeynep, Banu, Betül, Ferdi, Enver, Ragıp isimlerini görünce bir tuhaf oldum. 

"Pürdikkat sesleri dinliyor, çeşitli notlar alıyorum. Filmin başrolündeki oyuncu, yüksek sesle haykırıyor bir gayrimüslime!"

"Kalbin neden kırılmış olursa olsun, dünyanın senin acılarından dolayı durmadığını pekâlâ anladım ve iyice de öğrendim…"

"Ey koca şehir İstanbul! İçine düşen her şeyi sindiriyorsun, maşallah reddettiğin bir şey yok! Büyük sabrın var!.."