Rahim Er

"İslâm âlemi" diye bir gerçek varsa, şimdiye dek çoktan İsrail’e karşı gök gürültüsünü andırır cesaretlerle meydanlardan taşan kitlelerle sarsan ve hesap soran muazzam misilleme reddiyeleri yükselmeliydi.

Ne ilk Meclisimiz TBMM’dir, ne devlet 29 Ekim 1923’te kurulmuştur ve ne de Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni CHP kurmuştur. Sonuncusu külliyen asılsızdır.

Hukuk fakültesinde okuduğumuz derslerden biri de İktisat idi. O derste işittiğimiz bir söz, çeşitli vesilelerle hayatta karşımıza çok çıkacaktı. Bu iktisat ilkesi şöyle der: "Kötü para, iyi parayı piyasadan kovar!" Doğru mudur? Aynen doğrudur. Söz, doğru ise kimden sâdır olduğuna bakılmaz. Sevgili Peygamberimiz -aleyhisselâm- buyurmaktalar ki: "Söze bakılır; söyleyene değil!"

28 Şubat 1997’de zulüm dönemi başlamadan bir-iki yıl evvel ortaya birden adına "Aczmendiler’’ denilen kimseler çıktı. Görenleri tedirgin eden bu kimselerin, bir darbeye gerekçe için tedarik edildikleri, Türkiye’nin 5 altın yılını çalıp, 50 yıllık ziyan veren 28 Şubat Darbesi’nden sonra anlaşılacaktı.

İsrail, 1 Nisan 2024’te İran’ın Şam sefaretini vurdu. Bu tecâvüzden birinci derecede rahatsız olması gereken tabiatıyla Suriye devletiydi. Ama artık Suriye diye bir devlet şeklen var olduğundan oradan İsrail’e bir misilleme gelmedi. Büyükelçiliği saldırıya uğrayan İran ise üst perdeden tafralarla hesap sorulacağını ilân etti.

Bir ramazan ayı; oruç ayı daha arkada kaldı. On bir ayın sultanı yurduna döndü. Şimdi oruç tutanı ve tutmayanıyla 3 gün boyunca bayram, 9 gün de tatil yapılacak. İki milyar Müslüman, hemen hemen bu durumda. Onlardan şuur ve idrak sahibi olanlar, Gazze’de yaşanan Siyonist soykırım zulmünden dolayı evlerinden çokça cenaze çıkmış kadar üzgünler. Bu halis Müslümanlar, Gazze için dua olarak da her türlü fedakârlık olarak da hep gayret içindedirler. Bazı Müslümanlarsa “vah vah” deyip geçenlerdir. Üçüncü kısım “bana ne?!”cilerdir ve gündemlerinde Gazze diye bir mes’ele yoktur.

2023 yılı milletvekili seçimlerindeki seçmen iştiraki yüzde 87,05 olmuştu. Cumhurbaşkanlığı seçiminin 14 Mayıs’taki ilk turda iştirak yüzdesi 87,04, ikinci turdaysa 85,07 idi. 31 Mart 2024 Mahallî İdareler Seçimine iştirak yüzdesiyse 78.11’dir. 10 ay önceki milletvekili seçimini esas alırsak bu defa vatandaşın yaklaşık yüzde 10’u sandığa gitmemiştir. Bu sandığa gitmeyen kitleye siyaset dilinde "küskünler" deniyor.

Bu ne menem bir hastalıktır ki devirler değişir. İktidarlar değişir. Kıyafetler değişir. Paranın yeri değişir. Fakat bir türlü şifa bulmaz. Bir dış seyahat dönüşü bir makamın basınla alâkalı görevlileri her kimlerse işte onlar, uçakta bir grubun gazetecilerine âdeta minnettarlıklarını ifade etmişler.

AK Parti ve Cumhur İttifakı 31 Mart’ta kaybetti.

26 Mart ve 28 Mart günkü makalelerimizde İstanbul’da neden Cumhur İttifakı adayı Sn. Murat Kurum’a oy verilmesi gerektiğinin gerekçelerini mufassal olarak, etraflı bir şekilde kaleme aldık. Söylenmesi gerekenleri kaleme aldığımız gibi ekranlarda da dile getirdiğimiz için seçime 1 gün kala zihinlerdeki sisler dağılsın, kırgınlıklar bitsin, yanlıştan dönülsün, mes’elenin künhüne vâkıf olunsun… diye bugün daha kısa fakat çok daha net yazacağız:

Milletin içindeki hasretin dile gelmesiyle "sivil, dindar ve demokrat Cumhurbaşkanı" sıfatını verdiği Turgut Özal, "Türk Asrı" diyerek araladığı ufukla şimdilerde başlattığımız "Türkiye Yüzyılı"nın kapılarını açmıştı.

Siyâsetin gelgitlerine, hayatın iniş-çıkışlarına kapılarak İstanbul’a kıymamalı: İstanbul, herhangi bir şehir değildir.

Bayağı bir zamandır Türkiye’den Bağdat’a, Irak’tan Ankara’ya hey’etler gidip-gelmekte. Dışişleri ve Savunma Bakanlıkları, İstihbarat Başkanlıkları ve Askerî riyâset seviyesinde sıkı ve sıcak diplomatik görüşmeler oluyor. Bu görüşmeler, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın seçimlerden sonra yapacağı Bağdat ziyaretiyle son merhaleye girecek.

İki haftayı aşkın bir süredir Türkiye, elîm bir kazayı konuşmakta. Günlerdir devam eden bu konuşmanın sebebi, o kazadan ziyade sonrasında olanlar. Onlar, kamuoyu vicdanını derinden yaraladı.

Hükûmetin öteden beri enflasyonu düşürmek, fiyatları kabul edilebilir seviyeye çekmek için her çâreye müracaat ettiği ortada. Asgari ücret ve emekli maaşlarına iyileştirmeler yapıldığı da gerçek. Ancak; icranın olanca gayretle aldığı her tedbir ve yapılan her düzenleme, pahalılık adlı düşman karşısında kısa süre içinde anlamsız kalıyor.

Şu iki olay Batı’nın ruh hâlini gösteriyor olsa gerek: Onlardan biri Hicrî 1445, Milâdî 2024 Ramazan ayından bir gün önce ABD’de, diğeri ramazan başladıktan bir gün sonra Fransa’da yaşandı…

Yüce Allah’tan dileriz ki on bir ayın ve elbette gönüllerimizin Sultanı Ramazan-ı şerîf ayımız, bütün ümmete mübarek olsun; kılınan namazlar, teravihler, tutulan oruçlar, verilen iftarlar, sadaka-i fıtr, zekât ve her çeşit cömertlik ind-i ilâhide kabul görsün..

O azîz Peygamberleri doğuranlar kadındı. Sevgili Peygamberimiz Muhammed Mustafa’yı -aleyhi’s salâtü ve’s selâm- dünyaya getirme şerefine nâil olan Âmine Hatun da kadındı.

Seçim, hayat pahalılığı, devletler arası temaslar ve onlarca benzeri, gündem olsa da Türkiye’nin de dünyanın da 1 numaralı gündem maddesi, Gazze’deki vahşi soykırımdır: Siyonist katliama seyirci 2 milyar Müslüman, 2 milyon mazlum, mağdur, aç Gazzelinin önünde dünyada da ahirette de mahcup olacak ve bu vurdumduymazlığın hesabını çok zor verecek ve belki de veremeyecektir.

CHP’nin zihnî ve siyâsî dönüşüme ihtiyacı var. Dönüşüm, yalnızca, bina ve şehirlerde olmaz. Ortada yekpâre bir Halk Partisi yok. Özgür Özel’in CHP’si farklı, Ekrem İmamoğlu’nun CHP’si farklı, Kemal Kılıçdaroğlu’nunki farklı, Kemalistlerin farklı, Ulusalcıların farklı, İzmir’in farklı, Mersin’in farklı, Çankaya’nın farklı, Kadıköy’ün farklı…