Annelik sanatı...

Thomas Edison... İnsanlık tarihinin en büyük kâşiflerinden... 

Öksürse buluş olan bu kâşif 1847 yılında Amerika’da dünyaya geldi. Yedi yaşında başladığı okuldan üç ayı bile tamamlamadan 'algılama güçlüğü sorunu' nedeniyle uzaklaştırıldı!

Küçük dâhiyi öğretmenleri anlayamamıştı...

Thomas Alva Edison o gün eve geldiğinde annesine elindeki kâğıdı uzatırken "Bu kâğıdı öğretmenim gönderdi ve sadece sana vermemi tembihledi" dedi.

Annesi okuldan gönderilen notu  gözyaşları içinde oğluna sesli olarak okudu:

“Oğlunuz bir dâhi. Bu okul onun için çok küçük ve onu eğitecek yeterlilikte öğretmenimiz yok. Lütfen onu kendiniz eğitin...”

Anne, oğlunu okuldan aldı ve eğitimini evde kendisi verdi. Çevresindeki dostlarından yardım aldı, özel öğretmen tuttu; ve fizik kimya kitaplarına ilgi duyan çocuğunu sürekli cesaretlendirdi. Öyle ki evde bir laboratuvar kurmasına bile müsaade etti... Vee... Arkası geldi...

Aradan uzun yıllar geçmişti. Edison, annesi vefat ettiğinde artık yüzyılın en büyük bilim adamlarından biriydi. Bir gün eski aile eşyalarını karıştırırken bir çekmecenin köşesinde katlı hâlde bulduğu kâğıdı alıp açtı.

İlkokulda öğretmeninin annesine gönderdiği nottu bu. Kâğıtta; 

“Oğlunuz 'şaşkın' (akıl hastası) bir çocuktur. Artık kendisinin okulumuza gelmesine izin vermiyoruz…” yazılıydı!..

Edison saatlerce ağladıktan sonra günlüğüne şu satırları yazdı: 

"Thomas Edison, kahraman bir anne tarafından, yüzyılın dâhisi hâline getirilmiş 'şaşkın' bir çocuktu..."

 

Ninem diyor ki; Analı kuzu, kınalı kuzu.