Kaptan, ağır ol!

Çok koştum peşinden. Ama mutlu sonla nihayetlenmedi… Siz de koştunuz peşinden… Ve,  o otobüsü yakalayamadınız değil mi?..  Size de otobüs içinden sırıtarak baktılar, duraktakiler hâlinize acıdılar değil mi?! Üzülmeyin, yalnız değilsiniz. Ne civanlar otobüsün peşinden eve kadar koştular, ne garibanlar tekerleğe yetişip binemedikleri için telef oldular...

Karizma talan, yola devam; İçeriden seyretmesi keyifli de, yetişmeye çalışırken hiç komik değil! Benim de koşmuşluğum vardır otobüs peşinden, Usain Bolt'un doping alıp ameliyatla beyaz olmuş hâli gibi... Depara kalktığın anda "ya, bağırsam mı?"  endişesi yaşarsın, otobüsün cam kenarlarındakilerle saniyelik göz temasları kurarsın şoförü ikaz ediyorlar mı diye, bakarsın onlardan umut yok; koşarken ıslık çalmayı denersin beceremezsin; sonra 'kaçıyor yaa!' refleksiyle kollarını aça aça "Hüoopp! helelelöeey!" gibi naralar, otobüse tokat, yumruk falan atarsın. Ve pek tabii 'rezil oldum' gerilimi yaşarsın...

Gülümse, hadi gülümse; E, ne yapıyoruz, pek tabii ki gülümsüyoruz. Efendim, hareket etmek üzere olan otobüse yetişmek amacıyla koşan insanların yüzde doksanı ‘güler’! Kişinin şoföre şirin görünme çabası mıdır, kendisine acıyarak bakan tiplere "yok aslında o kadar da zor durumda değilim" mesajı mıdır, ettiği küfürler belli olmasın diye takındığı yüz ifadesi midir bilinmez...

Zafer bizimdir; Otobüse yetişildiğinde gülümseme devam eder. Genç bayanlarda 'ay sinirim bozuldu' gülmesi, teyzelerde muzafferane 32 diş ful ekran sırıtma… Beyler ise artık gülmez. Hele de koşarken gömleğin üst cebini tutan amcalar. Onlar daha bi asabi! İçeri doğru ilerlerken otobüstekilere "Ne bakyoğunuz?!" bakışı fırlatıp, içinden "hepinizin ben var yaa..." diyormuşçasına gerginlik oluştururlar. Hatta dışarıdayken göz göze geldiği hâlde "kaptan gelen var" dememişleri tek tek arayan bile mevcuttur.

Bırak gitsin, dönerse senindir; Karizma dağıldı! Sen kalk otobüsün peşinde kendini parala, hatta finali uzun atlamayla şenlendir, buna rağmen yakalayama! Büyük rezillik... Durumu kabullenip kös kös seni durağa geri mi dönsem, şoföre bağırıp hıncımı mı çıkarsam? Önü arkası belli olmayan pijama kararsızlığı yaşar insan... İyisi mi, hazır başlamışken bir sonraki durağa kadar koşun…

"Sen her şeye karışma" diye büyütülmüş bir neslin 'Kaptaaan, ağır ol' diyememesidir hüznün diğer adı! Sen canhıraş koşarken "hadi oğlum, hadi kızım başarabilirsin" diyorlardır belki içlerinden. Elimde laptop, çanta, torba, yağmurdan kedi enceği modeli saçlarla karga tulumba tombalak yetişip bindiğimde, "N’aptık biz, kusura bakma evladım, gençliğini yedik..." dermişçesine bakıyorlardı hepsi birden... Fırrkh!..

 

Ninem diyor ki:  Ağaç düşse de yakınına yaslanır.