Dünya fâni

Fâni dünya hoştur amma, akıbet mevt olmasa...
Çok da fazla anlam yüklememek gerek şu dünyaya. Yarısı şükür, yarısı sabır, yarısı teselli, yarısı kahır...
Kimseyi bilmeden yargılamamak gerek. Herkesin derdi kendine ağır...
Anlatmak ve anlaşılmak için de fazla yormamak gerek;
İnsanların yarısı samimiyetsiz, diğer yarısı sağır.
İçimize attıklarımız bizden ağır,
Ama gereken sadece biraz sabır... 
Kim ne yaparsa yapsın, ne olursa olsun nihayetinde her şey olacağına varır...
Şu fâni dünyaya her şey ve herkes bir şeylere vesile. Dünyanın kendisi bile vesile ahirete.
O yüzden;
Bir dilenci yoluna çıktıysa, tersleme. Demek ki o günkü rızkı sende...
Biri kapına gelip senden verebileceğin bir şey istediğinde, geri çevirme. Belki dileği sende...
Dostunun derdiyle dertlendiğinde şikâyet etme. Demek ki o gün derman sende...
Ağlayana sırt çevirme! Belki de onun yüzüne konacak gülümseme sende...
Düşene gülme, belki onu tekrar ayağa kaldıracak güç sende.
Hastaya bakıp yüzünü çevirme, belki şifa vesilesi sende.
Bunları yaparken de sakın ‘ben’ diye kendini önemseyip nefsini şişirme!..
Veren el, alandan üstündür.
Hizmet ise türlü türlüdür...
Sen veren el ol.
İlla da bir şeyler ‘almak’ istiyorsan;
Mezarlıklardan ibret al!..
İnsan tüm hataları kendi yapacak kadar uzun yaşamıyor. Başkalarının hatalarından ders al...
Yorgun düşmüş birinin yükünü al;
Yarasını sarmaya merheminin olmasa da, gönül al...
Birinin hayallerini ciddiye al!
Büyüklerinden rıza,
Birkaç yaşlıdan nasihat al...
Çocuklardan gülücük al,
İncinen gönüllerden helâllik al.
Alabilirsen birkaç mazlumdan da dua al…


Ninem diyor ki; Az yaşa, uz yaşa! Akıbet gelecek başa!