Tam bir Türk dostu imiş
1 Ocak 2018 02:00
“İsmi Ömer Kueyter’di. Gittim, görevli Libya polisine geliş sebebimi söyledim...”
"Tarihe Not Düşüyorum" isimli anı kitabını hazırlarken anlatmıştı rahmetli İbrahim Cevahir Ağabey… “Libya’da çalıştığımız sürede bütün çalışma hayatımızın içinde polis ile alakalı nice prosedürde benden bir önce oraya geldikleri hâlde diğer taşeron firmamızın sorunlarını da ben çözerdim. Benim sosyal yapım böyleydi. Çünkü insanlarla görüşmeyi, onları ziyaret etmeyi, onlarla tanışmayı; dostluk kurmayı seven ve bu iletişimde de başarılı olan bir yapım vardır.
Mesela ilk 6 ay geçtiği hâlde inşaatlarımda çalıştırdığım işçilerimin ikametgâhları çıkmamıştı. Bu sebeple para alamıyorlardı ve çocuklar perişan olmuşlardı.
Cinnet getiriyorum. Tam 580 kişiye ulaştıkları hâlde bir tanesine bile ikamet alamıyorduk.
Libya’nın o yıllarda Cevâzât Genel Müdürü vardı. Cevâzât, Arapça “pasaport” anlamındadır ama onu “Yabancılar İdaresi Başkanı” olarak bilirdik.
İsmi de Ömer Kueyter idi. Ona gittim. Aşağıdaki görevli Libya polisine oraya geliş sebebimi söyledim. Beni yukarıya sekreterine bağladılar. Sekretere durumu anlattım. Benim gelişimi Başkana bildirdiler:
“Bir Türk firmasının sahibi sizinle görüşmek istiyor. Sizinle alakalı çözülmesini arzuladığı çok önemli bir sıkıntısı varmış. İzin verirseniz sizi iki dakikalığına ziyaret etmek istiyor.”
“Bir Türk firmasının sahibi sizinle görüşmek istiyor. Sizinle alakalı çözülmesini arzuladığı çok önemli bir sıkıntısı varmış. İzin verirseniz sizi iki dakikalığına ziyaret etmek istiyor.”
Bu adam tam bir Türk dostuymuş. Aldı beni içeri. Ayakta tutmadı, buyur ederek oturttu.
Kendisine dedim ki:
-Efendim, bakın elimdeki bu listede bu kadar adam var ve hiçbir tanesinin ikametgâhı henüz çıkmadı. Bu insanlar paralarını alamadılar. Hepsi perişan durumdalar.
-Ne içersiniz?
-Sizi meşgul etmeyeyim, sağ olun.
-Yok meşgul etmiyorsunuz.
-Yok meşgul etmiyorsunuz.
Listeyi verdim; aldı, şöyle bir baktı ve emrinde bekleyen görevliye uzatırken talimat verdi:
“Sürarî… Lazım sürarî! (Bunları süratle halledin)”
Bu arada çay geldi ve ben ikram ettiği çayı içip izin isteyerek kalkıyordum. Müsaade etmedi:
-Hayır oturun, gitmeyin… Her şeyi tamamlanmış olarak alıp öyle gideceksiniz…
Bizimle bu derece alakadar olmasına çok sevindim ama bir genel müdür olarak bu kadar insanın isim isim evrakını onaylayacak derecede beni bekletecek miydi? Hakikaten orada, o isimlerin hepsinin ikametgâh izinlerini tek tek onaylayıp evraklarını teslim edene kadar beni göndermedi ve hepsini tek tek onayladı… DEVAMI YARIN