“Dik başlı” değil, “başı dik” çocuklar yetiştirelim -2-

Dayağa başvuran annelerin, içtenlikle söyledikleri sözlerden birkaç örnek verelim:

"Bağırıyorum, çağırıyorum, yalvarıyorum, dinlemiyorlar, gene bildiklerini okuyorlar. Bir sabır, iki sabır şurama geliyor. Ben de kalkıp bir güzel dövüyorum. Sonra da bütün gün, pişman oluyor hasta gibi dolaşıyorum. Onlarsa hiçbir şey; olmamış gibi haylazlıklarını sürdürüyorlar!”

"Çocuğumu dövdükten sonra öyle vicdan azabı çekiyorum ki beş dakika geçmeden kucağıma alıyorum. Biliyorum doğru değil ama ağlamasına dayanamıyorum!

"Küçükken bir süre sesi çıkmaz, uslu dururdu, şimdi gücüm yetmez oldu. Ben bir vuruyorum o iki vuruyor, iyice yüz-göz olduk galiba!"

"Ben kendim her gün dövüyorum da babası dövünce dayanamayıp elinden alıyorum. Aslını sorarsanız, o benim kadar kıyasıya dövmez!"

"Ben vurdukça o ya gülüyor, ya da, 'Vur daha vur! Öldürsen de ağlamayacağım işte!' diyor, öyle suçlanıyorum ki ne yapacağımı şaşırıyorum."

Uzayıp giden bu küçük itirafların şu ortak yanı dikkati çekiyor: O da beklenen sonucun alınmayışı ve annelerin, başvurdukları bu cezadan, çocuklardan çok kendilerinin etkilendikleri gerçeğidir, içtenlikle konuşan bu anneler, bugün ailelerin içine düştükleri çıkmazı dile getiriyorlar.

Bir çocuğun kendisini az önce döven annesine söylediği sözler bunu çok iyi kanıtlar: Anne, yanına sokulan oğluna;

"Biraz önce dayak yedin, konuşma benimle, yaklaşma yanıma" dediğinde, çocuk;

"Ama anne! Beni dövsen de sana kızamıyorum ki! Beni sevdiğini biliyorum!" cevabını verir.

Küçük çocuklarını evden gitmekle korkutan, "Annesiz kalırsın, üvey anne ellerinde büyürsün, o zaman anlarsın değerimi!" diyerek yıldıran anne, çocuğunu sürekli tedirgin etmek pahasına, ancak kısa bir süre için uslandırabilir...

Annelerin sık sık başvurduğu bir yol da acındırma yoludur. "Beni çok üzüyorsun, canımdan bezdirdin, birazcık seviyorsan acı bana, yapma!" diye başlayıp, "yataklara düşeceğim" diye sürüp giden yalvarmalar, ancak annenin güçsüzlüğünü ortaya koyar. Bu yolla çocuk kolay tedirgin olur, ama uslanmaz.

Utangaç olmayan, fakat utanmasını bilen... Kendini ifade edebilen ve saygılı olan... Nazik fakat hakkını savunan... “Dik başlı” olmak yerine, “başı dik” çocuklar yetiştirmeliyiz... Sevgiyle kalın…

 

 

 

 

ŞİİR

 

 

Fatih Sultan Mehmet Han, gelmiş de kapısına.

Onu kabul edip de almamış huzuruna.

Gemideki korsanlar O’nu esir alınca

“Ha Gülistan ha zindan” buyurmuş Ebü’l Vefa.

 

“Abdest alma ibriği ağırdır kayadan da.”

“Birinde nefis vardır, diğerindeyse rıza.”

Gemideki korsanlar onu esir alınca.

“Ha Gülistan ha zindan” buyurmuş Ebü’l Vefa.

 

“Bir zat-ı kâmil ara, gezme tozma avara.”

“Elden söz alıp satma, tamam sıra bu sıra.”

Gemideki korsanlar onu esir alınca

“Ha Gülistan ha zindan” buyurmuş Ebü’l Vefa.

 

“Gaflet ile çalışma, çok gezmeye alışma.”

“Kem gözlere ulaşma, tamam sıra bu sıra.”

Gemideki korsanlar O’nu esir alınca.

“Ha gülistan ha zindan” buyurmuş Ebü’l Vefa.

 

 

 

 

Özür dilemek üç türlü olur: 1- (Unuttuğum için gelemedim) veya (Hastaydım, gelemedim) demek gibi mazeret göstermek. 2- (Yaptım; ama bir daha yapmam, keşke yapmasaydım) deyip suçunu kabul etmek. 3- (Yapmadım!) diyerek inkâr etmek, pişmanlık duymak.

Oynanan bu oyunda, hangi özür geçerli? (2. oyun) Üç özrü de kabul etmeli, affetmelidir. Allahü teâlâ, affetmeyeni affetmez, özür kabul etmeyenin özrünü kabul etmez. Suçları örtmeliyiz.

Hadis-i şerif mealleri: (Allahü teâlâ, özür dileyenin özrünü kabul eder.) [Ebu Ya’la] (Allah rızası için affedeni, Allahü teâlâ yükseltir.) [Müslim] (Kaba davranana nazik olan, zulmedeni affeden, vermeyene ihsan eden, kendinden uzaklaşana yaklaşan, yüksek derecelere kavuşur.) [Bezzar]

O hâlde, özürleri kabul edip, suçları örtmeliyiz! [Rıdvan Üzel]