IŞİD VE BEŞAR ESAD'IN KURBAN BAYRAMI

Allah, İbrahim peygamberi sembol kılarak insanoğluna kurban etmek için bir koç gönderdiğinde, şüphesiz yalnızca ona malum bu sonsuz serüvende olacakları biliyor ve kullarına bir seçenek sunuyordu:

IŞİD'in canavarlıklarının, Esad'ın katliamları ve insan kıyımının devam ettiği günümüzde bugün başlayan Kurban Bayramı acaba bu acımasız savaşın sona ermesi için bir vesile olabilir mi?

IŞİD militanları, Beşar Esad ve cinayet ekibi bayram namazında nasıl dua ettiler acaba? Kestikleri kelleleri, kimyasal silahlarıyla, varil bombalarıyla imha ettikleri insanları, işkenceyle öldürdükleri masumları ve tecavüz ettikleri kadınları akıllarına getirip "Allahım bizi affet" dediler mi?

Yoksa bayram namazından çıkar çıkmaz yeni ölümlerin emirlerini mi verdiler?

Belki de "Bugün Allah'ın emrini yerine getirip sadece koç kurban edeyim, diğer kurbanların; insanoğlunun canını almaya sonra devam ederim" diye düşünmüşlerdir.

Onların yaptıklarına tanıklık etmek günümüz insanlığının en büyük ıstıraplarından biri olmalı diye düşünüyorum ama bu konuda yeterince ikna olduğum söylenemez.

Ne yazık ki dünyanın büyük çoğunluğu bu kolektif öldürme karşısında insanlığın yok edilişini sadece seyrediyor.

Bu seyir kitlelerin tarihsel kurban törenlerinde idam sehpasının etrafında toplanmalarından farksız. Günümüzde katliamlar gazete, televizyonlar, her türlü sosyal medya platformu aracılığıyla kamuya açık yapılmakta.

Burada gerçek cellât aslında idam sehpasının etrafında toplanmış kitle değil midir?

Elias Canetti bu toplulukları "Mütecaviz kitle" diye tanımlıyor. Oysa bugün her şey eskisinden çok daha rahat. Kitleler güvenlikli ve konforlu ortamlarından olan biteni izlerken, onların arasından en heyecan verici olanları seçip dikkatini ona yöneltebiliyor. Ne kelle kesenlerden, ne varil bombaları atıp kimyasal silahları kullananlardan ne de bunları duyuran iletişim araçlarından sorumlu değil kimse.

Suriye'de Araplar ve Türkmenler katledilirken seyreden, katliamı yapanlara dokunulmaması, ona karşı direnenlere yardım edilmemesi, katliamdan kurtulmak için kaçanları kabul etmemesi için Türkiye iç siyasetini velveleye veren, hükümeti tehdit eden, dahası katille boy boy fotoğraf çektiren ama bugün IŞİD'in, PYD'nin kontrolündeki Ayn el Arab'a (Kürtçe adı Kobane) saldırısı ve canavarlıkları karşısında duyarlılık abidesi kesilen CHP ve HDP'lilerin içinde bulunduğu durum bu.

Acımak, üzülmek ve kaygı duymak için öldürüleni ve kurban edileni insanlık değerleriyle değil aidiyetlerine göre tasnif eden bir zihniyet. Bu kategorik duyarlılığın, pozisyon almanın en aşağılık ama aynı zamanda da en dayanıklı biçimi olduğu söylenebilir bir bakıma.

Gazze'ye sessiz kalıp bir Yahudi'nin ölümünden derin acı duymak gibi bir şey bu.

Bu satırlar yazıldığında durum kritikti. HDP günlerdir "Kobane'ye destek olun" diyor. Öcalan ve Kandil "Kobane düşerse çözüm süreci biter" tehditleri yayıyor. Türkiye'den destek istiyorlar, evet. Türkiye'de masum insanlara saldırmaya, okulları yakmaya benzemiyor IŞİD'le savaşmak. Türkiye hükümeti ise "Nasıl yardım edelim, biz hukuk devletiyiz, elimizde yasal bir dayanak olmalı" diye tezkere çıkarıyor, ama bu kez de "Savaşa karşıyız" diyerek ret oyu veriyorlar.

Oysa Türkiye, zamanında Salih Müslim'i üç kez Türkiye'ye davet ederek PYD'ye kuzey hattını birlikte korumayı teklif etmişti. O gitti Almanlardan aldığı akılla Esad ile iş birliği yaptı ve rejimle birlikte Özgür Suriye Ordusu'na saldırdı. Şimdi Özgür Suriye Ordusu bu ihaneti bir kenara bırakıp Kobane'nin savunmasına katıldı.

Özgür Suriye Ordusu'nun bu tavrı tarihe anlamlı bir not olarak düşecek. PYD'nin ihaneti de.

Ayn el Arab umarım IŞİD'e karşı direnişini kazanır. Bu kent eskiden olduğu gibi Kürtlerin, Türkmenlerin ve Arapların yine bir arada yaşayacakları huzurlu bir kente dönüşür.

Çok şey mi istiyorum?

Bugün Kurban Bayramı. Böyle dileklerin bayram gününde değeri yüksektir diye bilirim.

Bayramınızı tebrik ediyorum.