"Mutlu olduğumu söyledim hep”

A -
A +
“Hamile olmama bakmadan beni sokağa attı. Çocuğum içeride anne diye ağlıyordu…”   Yine bir gün kavgadan sonra oğlundan hırsını alamayan kayınpeder benim üzerime yürüyordu ki hiç ummadığım bir şey oldu… Kocam babasının elinden çekti aldı beni: “Ben karımı kimseye dövdürmem” dedi. Belki beni değil de doğacak bebeğimizi düşünmüştü kim bilir… Bu bana bir ümit oldu… Ama o evde ilk mutluluğu yavrumu kucağıma aldığım gün yaşadım. Bu yavru bana inşallah mutluluk getirecekti… Nihayet çocuğumuz olduktan sonra müstakil bir evimiz oldu… Eşimin bir de gece hayatı düzelseydi… O beni kahrediyordu… Sarhoş olduğu zaman o da yapıyordu yapacağı zulmü… Ama ses çıkarmıyordum… Hep içime attım acılarımı… Anne olunca biraz da söz sahibi olmaya başlamıştım… Tam dört sene sonra iki haftalığına Türkiye’ye izne göndermeye razı oldu… Ömrümde iki hafta mutluluk edecektim ama o bile burnumdan geldi. İzin dönüşü o gün uçağı kaçırdım… Bir gün sonra gittiğimde eşim buna inanmadı. Hamile olmama bakmadan beni sokağa attı. Çocuğum içeride anne diye ağlıyordu… Ben dışarıda ağlıyordum. Ne kadar zaman geçti bilemiyorum insafa gelip aldı beni içeri… Beden olarak beraber olsak da beyin olarak bambaşka dünyalardaydık… Bir çocuğum daha oldu ama hayatın hiçbir anlamı yoktu… Derken bir gün hiç ummadığım bir şekilde Türkiye gazetesi ile tanıştım… Beni gazeteyle tanıştıran arkadaşımla tekrar hayata bağlandım… Dinime diyanetime yeniden sarıldım… Eşimin bizimle alakası yoktu… Ben onun yolunu beklerken bir yandan da artık ona dua etmeye başlamıştım… Bir gün neye öfkelendi bilemiyorum dinime imanıma küfredince yüreğime köz düştü. Ona "böyle küfredersen dinin imanın kalmaz, nikâhın kalmaz… Tövbe etmelisin. Yoksa bu yuvayı terk ederim…" dedim. Önce aldırış etmedi. Kendisiyle ne konuştum ne yanına çıktım. Bakmış ki böyle olmayacak. Bana ne yapacağımı sordu. Gazetede okuduğum gibi tövbe etmesini iman ve nikâh tazelemesini söyledim. Bilgilerime hayran kalmıştı. Dediklerimi tekrar etti. Ertesi gün eve geldiğinde yüzüm gülerken gördü… -Sen nereden öğreniyorsun böyle güzel bilgileri, dedi. -Bu bilgiler her gün gazetemde yazıyor. Oradan öğreniyorum, dedim. Yıllarca çektiğim acı ve ıstırap sonunda mutluluğa dönüşüyordu galiba… Eşim de benimle birlikte tövbe etmeye başlamıştı…           Rumuz: “Şükür”-Almanya
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.