Evde kal Türkiye!
22 Mart 2020 02:00
“İyiyim desem yalan olur, kötüyüm desem inancıma uygun düşmez. En iyisi şükre vurayım dilimi, belki o zaman kalbim kurtulur” demiş Hazreti Mevlâna. Tam olarak ruh hâlimin özeti... “Covid 19” virüsü hayatımızın ortasına bomba gibi düştü!.. Aklımızda deli sorular, Hazreti Mevlânâ Celaleddîn-i Rûmî’den cevaplar:
-Durumun ciddiyetini anlamayan, uyarıları dikkate almayanlar var;
Ne kadar bilirsen bil, söylediklerin karşındakilerin anlayabileceği kadardır...
-Dünyanın durumuna bir bak;
Nasibinde varsa alırsın karıncadan bile ders. Nasibinde yoksa bütün cihan önüne serilse sana ters...
-Kendini önemsemiyorsan da diğer insanların, hiç olmadı sevdiklerinin sağlığını düşün;
Kum tanesiyim ama çölün derdini taşıyorum...
-Tedbir al ama panik yapma;
Bir yandan korku bir yandan ümidin varsa iki kanatlı olursun. Tek kanatla uçulmaz zaten. Sopayla kilime vuranın gayesi kilimi dövmek değil, Kilimin tozunu almaktır. Allah sana sıkıntı vermekle tozunu, kirini alır. Niye kederlenirsin? Taş taşlıktan geçmedikçe parmaklara yüzük olamaz. Yüzük olmak dileyen taş, ezilmeyi yontulmayı göze almalıdır!
-Manevi tedbirleri unutma;
Dünya bir uykudur, ölünce uyanır insan. Sen erken davran, ölmeden önce uyan...
-Etrafta, TV’de, sosyal medyada infial uyandırmak isteyenler, bu durumu dahi siyasete alet edenler var;
Cahille girme münakaşaya. Ya sinirini zıplatır tavana, ya da yazık olur Adabına...
-Hep bu çekik gözlü Çinliler yüzünden mi oldu bunlar;
Kula bela gelmez hak yazmadıkça, hak bela yazmaz kul azmadıkça...
-Kabul evde sıkılıyor insan;
Sahip olduklarına şükretmeyi bilmeyenin, kaybettiklerine isyan etmeye hakkı yoktur...
Sabır, insanı maksadına en tez ulaştıran kılavuzdur...
-Ne olacak bizim hâlimiz? (İş, para, borç, kira…)
Üzülme cancağızım. Her bir ‘yara'dan, haberdardır Yaradan...
-Ay hepimiz öleeeceeeğiz!
Herkes bedeninin ölümünü düşünüyor. Kalbinin ölümünü düşünen yok. Asıl önemli olan kalbin ölmesidir...
-Hep birlikte üstesinden geleceğiz;
Gönlünü hoş tut sen, sabreden muradına erer. Sevenlerin duası her yerde geçer. Mutsuzluk dediğin durmaz gider. Dönecek devrandan şüphen mi var.
-Durumun net analizi;
İsyanlardayım dedi. Hayır, imtihanlardaydı. Fark etseydi, kurtulacaktı...
-Vee... Üzülme...;
Ayağın kırıldı diye üzülme!
Allah senden aldığı ayak yerine belki sana kanat verecek… Kuyu dibinde kaldın diye üzülme!.. Yusuf kuyudan çıktı da Mısır’a Sultan oldu, unutma!.. İstediğin Bir şey; Olursa Bir Hayır, Olmazsa Bin Hayır Ara…
Lâ tahzen/Üzülme!..
İnsanlar, başlarına gelen belâ ve musibetleri ondan daha büyükleriyle kıyas etselerdi, şüphesiz belâların bazısını âfiyet kabul ederlerdi...
Ninem diyor ki; Birlikten kuvvet doğar…
-Durumun ciddiyetini anlamayan, uyarıları dikkate almayanlar var;
Ne kadar bilirsen bil, söylediklerin karşındakilerin anlayabileceği kadardır...
-Dünyanın durumuna bir bak;
Nasibinde varsa alırsın karıncadan bile ders. Nasibinde yoksa bütün cihan önüne serilse sana ters...
-Kendini önemsemiyorsan da diğer insanların, hiç olmadı sevdiklerinin sağlığını düşün;
Kum tanesiyim ama çölün derdini taşıyorum...
-Tedbir al ama panik yapma;
Bir yandan korku bir yandan ümidin varsa iki kanatlı olursun. Tek kanatla uçulmaz zaten. Sopayla kilime vuranın gayesi kilimi dövmek değil, Kilimin tozunu almaktır. Allah sana sıkıntı vermekle tozunu, kirini alır. Niye kederlenirsin? Taş taşlıktan geçmedikçe parmaklara yüzük olamaz. Yüzük olmak dileyen taş, ezilmeyi yontulmayı göze almalıdır!
-Manevi tedbirleri unutma;
Dünya bir uykudur, ölünce uyanır insan. Sen erken davran, ölmeden önce uyan...
-Etrafta, TV’de, sosyal medyada infial uyandırmak isteyenler, bu durumu dahi siyasete alet edenler var;
Cahille girme münakaşaya. Ya sinirini zıplatır tavana, ya da yazık olur Adabına...
-Hep bu çekik gözlü Çinliler yüzünden mi oldu bunlar;
Kula bela gelmez hak yazmadıkça, hak bela yazmaz kul azmadıkça...
-Kabul evde sıkılıyor insan;
Sahip olduklarına şükretmeyi bilmeyenin, kaybettiklerine isyan etmeye hakkı yoktur...
Sabır, insanı maksadına en tez ulaştıran kılavuzdur...
-Ne olacak bizim hâlimiz? (İş, para, borç, kira…)
Üzülme cancağızım. Her bir ‘yara'dan, haberdardır Yaradan...
-Ay hepimiz öleeeceeeğiz!
Herkes bedeninin ölümünü düşünüyor. Kalbinin ölümünü düşünen yok. Asıl önemli olan kalbin ölmesidir...
-Hep birlikte üstesinden geleceğiz;
Gönlünü hoş tut sen, sabreden muradına erer. Sevenlerin duası her yerde geçer. Mutsuzluk dediğin durmaz gider. Dönecek devrandan şüphen mi var.
-Durumun net analizi;
İsyanlardayım dedi. Hayır, imtihanlardaydı. Fark etseydi, kurtulacaktı...
-Vee... Üzülme...;
Ayağın kırıldı diye üzülme!
Allah senden aldığı ayak yerine belki sana kanat verecek… Kuyu dibinde kaldın diye üzülme!.. Yusuf kuyudan çıktı da Mısır’a Sultan oldu, unutma!.. İstediğin Bir şey; Olursa Bir Hayır, Olmazsa Bin Hayır Ara…
Lâ tahzen/Üzülme!..
İnsanlar, başlarına gelen belâ ve musibetleri ondan daha büyükleriyle kıyas etselerdi, şüphesiz belâların bazısını âfiyet kabul ederlerdi...
Ninem diyor ki; Birlikten kuvvet doğar…