14 Şubat Dünya Öykü Günü

İnsanın mayası, toprak aşkla yoğurulmuş.

Varoluşun özü sevgi.

Her şey, o ilk yolculukla başlıyor. Ömür boyu bütün içgüdülerimizin dönmek istediği dokuz aylık anne karnı; belki de en eşit olduğumuz zaman dilimi. Tıpkı musallaya yatarken eşitlendiğimiz gibi…

Nefes almaya başladığımız andan sonra, yaşadıklarımızın tümü öykü. Bizim öykülerimiz, hikâyelerimiz. Bizler de, -bilâ istina hepimiz- kendi hikâyelerimizin kahramanlarıyız.

Öykülerimiz hikâyelerimiz, ruhla beden vedalaştığında da bitmiyor. Masala dönüşerek kimi zaman hatıralarda tazelenmeye devam ediyor.

Kalem erbabı denilen hikâye yazarları bu öyküleri, bu hikâyeleri, masalları, destanları, şiirleri kaleme alan emekçiler. Onları edebiyat şemsiyesi altında sanata dönüştüren kâtipler gibi de tanımlayabilirsiniz.

Biliyoruz ki, insan ruhundaki boşluğunu kelamla tamamlıyor.

Bunun için söz değerlidir ve her kötülüğün panzehri belki sanattır.

Sanat yok olursa insandan geriye pek bir şey kalmaz desek fazla mı abartmış oluruz… Ya da insan sanat ile mükemmeli yakalar mı desek…

Bunun için zihnimizde dans eden sözcükleri, inci gibi yan yana dizerek, gelecek nesillere miras bıraktığımız kayıtlar; birer ifade sanatıdır ve her biri değerlidir. Dilimizin ucundaki bütün kelamlar söz olup yazıya dönüştüğünde güneşin ışığında gibi parlıyor, değer kazanıyor…

Barışı ve özgürlüğü şiar edinenler, hayallerini yok etmeye çalışan şizofrenik sistemlere karşı dimdik ayakta. Güzel günlerin geleceğine olan inancımızı yok edemeyecekler. Çünkü sanatın gücüne inanıyoruz.

Hiçbir öykümüz hiçbir hikâyemiz kurgu değil. Seçtiğimiz bütün karakterler -hayalΠdense de- dünyanın bir köşesinde tam da kaleme alındığı gibi capcanlı yaşamakta...

Bunun için edebiyat çağının en yalın belgeseli. Yaşasın sanat, var olsun edebiyat.

14 Şubat Dünya Öykü Gününüz kutlu olsun.

 

 

 

 

 

Evinden çıkarken helalleş dostum

Belki de akşama geri dönmezsin

Herkes feryat etti ben ise sustum

Bugün kim ölecek onu bilmezsin.

 

Sıraya konulmuş bütün canlılar

Kim demiş ölmüyor sıcakkanlılar?

Çığa yakalandı bakın Vanlılar

Göreve gidip de geri dönmezsin.

 

Elâzığ sallandı Malatya ile

Kim gider ölüme bak bile bile

Allah’ın takdiri bulunmaz hile

Ecelin gelmezse inan ölmezsin.

 

İstanbul’da uçak bölündü üçe

Kimse sahip çıkmaz işlenen suça

Ben zengin, ben güzel, kim bakar aça

Uçak var deseler gidip binmezsin.

 

Karaman her zaman dua edecek

Onun da elbette ömrü bitecek

Zamanı gelince o da gidecek

Akıllı olursan kalpler kırmazsın.

 

 

 

 

 

SEVGİLİLER GÜNÜ: Sevgililer Günü, her yılın 14 Şubat günü birçok ülkede kutlanan özel gündür. Kökeni, Roma Katolik Kilisesi'nin inanışına dayanan bu gün, Valentine ismindeki bir din adamının adına ilan edilen bir "bayram günü" olarak ortaya çıkmıştır. Bu sebeple bazı toplumlarda "Aziz Valentin Günü" (İngilizce: St. Valentine's Day) olarak bilinir. Valentine kelimesi, Batı medeniyetlerinde hoşlanılan kişi veya sevgili anlamlarında da kullanılır.(*)

Günümüzde, bazı toplumlarda sevgililerin birbirine hediyeler aldığı, kartlar gönderdiği özel bir gün olarak devam etmektedir. Tahminlere göre 14 Şubat günü, tüm dünyada 1 milyar civarında kart gönderilmektedir. Bunun yanı sıra hediye alımlarından kaynaklı piyasada satışlar artmaktadır. Suudi Arabistan'da resmi olarak da sevgililer günü kutlamasında kullanılan ürünlerin satışı yasaklanmıştır. Özbekistan, Türkmenistan, Malezya, Endonezya, İran ve Pakistan sevgililer gününü kutlamayan ülkelerdir.  

(*) Kaynak: https://tr.wikipedia.org