Anadolu ekmek kokuyor

Diyarbakır Çayırönü, Konya Çatalhöyük, Burdur Hacılar kazılarında ortaya çıkan kömürleşmiş buğday taneleri, oraklar, öğütme taşları ve hububat saklama çukurları Anadolu’da buğdayın yolculuğundaki derinliğe işaret eder

Ekmek sadece bizde değil dünyanın dört bir yanındaki topluluklar için en değerli ve bu yönüyle kutsal besin kaynağı. Dünyanın hemen her ülkesinde hatta ülkelerin farklı bölge ve şehirlerinde farklı içerikler ve pişirme teknikleriyle kimi zaman doymak kimi zaman da lezzet maksatlı ekmekler yapılıyor. Ekmeğin tarihi çok ama çok derinlerde. Tarihini 30 hatta 40 bin yıl öncesine dayandırmak mümkün. Yabani buğdayın bilinen şekliyle ilk izleri MÖ 9000 yıllarını işaret ediyor. Şeria Vadisi ve Şam Tell Esvet’te ekilip biçilmeye başlanmış. MÖ 2600 yıllarında Mısırlılar, hamura maya katmayı başarmışlar. Evet bu oldukça derin ve uzun bir konu, içinde boğulmadan ya da akademik kısmını uzmanlara bırakarak biz hemen günümüze dönelim. Dedim ya dünyanın hemen her noktasında ekmek ya da benzer bir hamur işi karşımıza çıkar.

Libya, Mısır /  Sangak, İran /  Pupusa, El Salvador /  Balep Korkun, Tibet /  Broa de Milho, Portekiz /  Tabun, Ürdün /  Tortilla, Meksika /  Ciabatta, İtalya /  Chapati, Hindistan /  Roti ve Naan, Pakistan / Bolani, Afganistan / Pao de Queijo , Brezilya /  Kare Pan , Japonya /  Rewena Paraoa , Yeni Zelanda /  Oatcake , İskoçya /  Luçi , Bangladeş /  Roti Gambang , Endonezya /  Johnnycake , Kuzey Amerika /  Bammy , Jamaika /  Proja , Sırbistan /  Karavai , Rusya /  Matzo , İsrail /  Hubz Kesra , Fas / İnjera , Ethiyopya /  Dökkt Rugbraud, İzlanda /  Pai Bao , Hong Kong /  Podplomyk , Polonya /  Kisra , Sudan ve Güney Sudan /  Non , Özbekistan /  Hobz Tal-Malti , Malta /  Tijgerbrood , Hollanda /  Malawach , Yemen /  Damper , Avustralya /  Marraqueta , Şili /  Lefse , Norveç /  Baget , Fransa /  Montreal Bagel’i , Kanada / Şaobing , Çin /  Pumpernickel , Almanya /  Gyeran-Ppang , Güney Kore /  Crumpet  şüphesiz daha yüzlerce belki binlerce ekmekten bahsetmek mümkün, ben dünyada en çok bilinenleri seçmeye çalıştım.
“Ekmeksiz kalınca değil, elindeki ekmeği paylaşacak kimse kalmayınca fakirleşirmiş insan” derler ya paylaşalım istedim. Diyeceksiniz ki bizim ülkemizde durum ne? Diyarbakır Çayırönü (MÖ 7000), Konya Çatalhöyük (MÖ 6800-5700), Burdur Hacılar (MÖ 6750-6500) kazılarında ortaya çıkan kömürleşmiş buğday taneleri, hayvan boynuzuna çakmak taşı kaktırılmış oraklar, öğütme taşları ve hububat saklama çukurları Anadolu’da buğdayın yolculuğundaki derinliğe işaret eder.

BAZLAMA, GÖMBE PATATESTLİ, TIRNAKLI NE ARARSAN VAR
Şimdi ülkemin zenginliğine hazır olun. İşte Anadolu ekmekleri; fakat yazdıklarımla sınırlı değil elbet, bunlar sadece benim bildiklerim.  
 Köy ekmeği  (Anadolu),  Bazlama, Göbü, Bezdirme, Cevizli, İşkefe  (Tokat), Çavdar, Çörek otlu  (Manisa),  Damla sakızı  (İzmir),  Ebeleme - Gobit ,  Ankara, Çerepene ekmeği  (Antalya),  Fetil  (Elazığ),  Gartalaş  (Bolu),  Gastra  (Antakya),  Gilik  (Tokat-Sivas),  Güdül  (Samsun-Amasya),  Gülbaye  (Konya),  Gömbe, Kömbe  (Anadolu),  Halka  (Niğde),  Açık ekmek  (Malatya),  Hamursuz  (Eskişehir),  Isırganlı  (Giresun), İç Hoğiç  (Rize),  Kakal  (Artvin),  Kalın  (Kars),  Kübban  (Gaziantep),  Ladin  (Bolu),  Lavaş  (Erzurum),  Mısır Ekmeği  (Karadeniz),  Teneke mısır ekmeği  (Trabzon),  Patatesli  (Bolu),  Pırasalı ekmek-Ter, Kastamonu, Pileki-Bileki  (Artvin-Ordu),  Pobuc  (Sivas), Şipit  (Tekirdağ-Malkara), Şebit  (Kayseri-Konya),  Tandır  (Doğu ve Güneydoğu Anadolu-Akdeniz),  Tepsi ekmeği  (Aydın),  Torbalı ekmeği  (Ege Bölgesi),  Kakliç Ekmeği  (Manisa),  Tırnaklı pide  (Şanlıurfa), Üzümlü  (Datça-Manisa)...
Hep diyorum; nereden bakarsanız bakın ister  pişirme tekniği , ister ürün çeşitliliği  kısaca  TÜRKİYE , dünyanın en özel coğrafyalarından biri. Yapılması gereken tek şey var,  FARKINDA OLMAK .

RESMİN BÜYÜK HALİ İÇİN RESME TIKLAYIN