Deprem, kaos ve 90’lı yıllar..

 

Acıları, felaketleri kullanarak nasıl siyaset yaparsınız?

Maalesef İzmir'de tam da bunu yaşadık..

Ama Türkiye her şeye rağmen tek yürek olmayı başardı..

Yaralarını birlikte sardı..

83 milyon birlikte ağladı..

Ayda, Elif ve İdil kurtarılınca birlikte sevinç gözyaşları döktü..

Gözler, kulaklar enkazdan gelecek bir sesi, bir nefesi bekliyordu ki..

Ama o da ne?

CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu mikrofonlara şu sözleri söylüyordu:

Gürsel Tekin de sosyal medyada doğru olmayan bilgileri paylaşmıştı..

Faik Öztrak başka bir skandala imza attı..

FETÖ’cü hesapların yaptığı kurguyu kaynak gösterdi..

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın konvoyunda müzik çalındığını iddia etti..

Ne gerek var böyle hareketlere..

Benim belediyem, senin belediyen..

Sürekli Türkiye’yi kutuplaştırma çabası..

Çok yazık..

 

 

 

 

Gölcük depremini hangimiz hatırlamaz ki..

Depremin merkez üssü Gölcük’e TGRT ekibi olarak ilk biz girmiştik..

Güvenliği polis ve jandarma değil ‘eli sopalılar’ sağlıyordu..

Az kalsın canlı yayın aracımızı parça pinçik edeceklerdi, zor ikna ettik..

Yayın yapacağımızı bu sayede devletin yardım getireceğini söyledik..

Devlete ne küfürler..

Aradan tam beş gün geçmişti ve hâlâ Gölcük’e ulaşılamamıştı..

Her yeri kesif bir koku kaplamıştı..

Sorduğumuzda birisi gülme mi, kızma mı anlayamadığımız bir yüz ifadesiyle:

“Bu ölünün, ölümün kokusu..” dedi..

Bütün ekip şoke olduk..

İnsanların psikolojisi bozulmuştu..

Cinayetler işleniyordu..

Ortada kurtarma ekibi filan yoktu..

Yıkık, çökük binaların üzerine çıkan vatandaş eliyle tırnağıyla betonu delmeye çabalıyordu..

İzmir’de çok farklı bir manzara vardı karşımızda..

Çevre Bakanlığı sadece 3 gün içinde neredeyse bütün İzmir’i taradı:

Cumhurbaşkanı hızla deprem konutlarının yapımına başlanacağını açıkladı..

Diyeceksiniz ki;

Ama 99 Gölcük depremi çok büyük alana yayılmıştı..

Evet doğru..

2011 Van depremi küçük müydü?

Yakın zamandaki Elazığ ve Malatya depremleri aynı şekilde..

Devlet hızla yaraları sardı..

Vatandaşla kucaklaştı..

 

 

 

 

Depremler aslında kıyas yapmamızı da sağlıyor..

99’daki Gölcük ve Düzce depremlerinin acıları hâlâ içimizde..

CHP ve birkaç parti sürekli ‘parlamenter sistem’ diye haykırıyor ya..

90’lardaki siyasi kavga, yönetim boşluğu ve bakanlık enflasyonu bugün var mı?

Evet, yanlış duymadınız..

Böyle rezillik olur mu?

Oldu ama..

Bunların hepsini yaşadık..

 

 

 

 

Dile kolay..

99 depreminden bu yana yirmi yılı geride bıraktık..

Kırklı yaşlarda olanlar dün gibi hatırlar..

-Afetlerde..

99’da bunlar karşılanamadı maalesef..

Birçok nedeni var elbette..

Karar alamama..

Talimat verememe..

Kimin, hangi işi, nasıl yapacağını bilmemesi..

28 Şubat’ın en hararetli en çalkantılı döneminde ne saçmalıklara tanıklık etmiştik:

Manşetler sürekli bunları yazar, millet suni gündemle meşgul edilirdi..

O günleri yaşayan bizler bugünleri hayal dahi edememiştik..

Cumhurbaşkanlığı Hükûmet Sistemi’nin nimetleri böylesi acı günlerde ortaya çıkıyor..

Kıyas, aslında içinde bulunulan dönemin değerini anlamak için metodoloji de sunuyor..

Bakın işte İzmir belediyesi yıllardır CHP’nin elinde..

Ne kadar acı.. Maalesef inananlar da var..