Yanal çorbası...

Ekranın karşısına kurulduğum anda, yani maçın başlamasına az bir zaman kala, bir Trabzonspor takımı düştü karşıma. Hemen not kâğıdıma yazdım takımı, ama sonra onları oyun kurgusu içinde dizmek için çok kafa patlattım. Trabzonspor savunmasının ana kadrosunda bulunan 4 yabancı da 11'in içindeydi. Ama Yusuf'u da dahil edersek 4 de ön blok oyuncusu vardı. Eh Mehmet ve Soner de orta sahaya kalıyordu. Ama Bosingwa'nın sağ arkada oynadığı garantisine aynı ölçüde bir sol arka adamı bir türlü bulamadım. Yayın, yani maç başladığında da spiker arkadaş da şaşkına dönmüştü ki en sonunda Ersun Yanal'ın 3-5-2 baklasını ağzından çıkardı. 

Bu da nereden çıkmıştı? Sen dört gün önce Galatasaray'ın stadında elini kolunu sallayarak 3-0'lık bir siftah yapmıştın. Hadi diyelim ki, yabancı kuralı dışında kalan oyuncularını da oynatacaktın. Anladık da bu ne biçim kurguydu böyle? 

Ve Trabzonspor bocalaya bocalaya bir korner ortasından golü bulduktan sonra 67. dakikada da kelesinde golü gördü. Rakibin bizim tanıdık Jaja dışında topla yakınlığı olan oyuncusu pek yoktu. Birkaç hamlede ancak top istop eden Metalist'teki futbolcu topluluğundan biri de ikinci yarının hemen başında 'dünya gol kaçırma ödülü' alabilecek pozisyonu da yiyince bu maçın Trabzonspor'un galibiyetiyle bitmemesi vallahi ayıplanırdı. 

Medjani'nin bana göre biraz yanlış kararla oyun dışı kalışından sonra Mehmet Ekici'nin kaleye cetvel gibi giden plasesi bir Ersun Yanal intihar teşebbüsünü rakip lehine kullandırtmadı. Tabii, Sefa'nın tabelaya yansıyan vuruşu pastanın kreması oldu. 

Sonuçta yukarıda da değindiğim gibi, Jaja dışında top istoplamasını pek bilmeyen bir takıma az kalsın bizim Ersun Yanal'ın çorbası yemek olacaktı. 

İşte teknik direktörlerin -adına tuhaflık mı saçmalık mı, kaşınma mı desek- bu tutumlarını anlamakta ben hâlâ güçlük çekiyorum. Bir merakımla yazıyı bitireyim; Futbol hayatında belki ilk defa sol kenarı 80-90 metre tek başına öne-arkaya kullanmak zorunda kalan Yusuf, gece yattığı yeri bilebilecek mi?