KAYIP GENÇLİK

Bir arkadaşımla sohbet ederken konu gençlerden açıldı. Oğlunun meziyetlerinden, başarılarından, bilgisayar kullanımındaki maharetlerinden bahsetti. Oğlu iki yıl önce üniversiteyi bitirmiş. İyi bir İngilizcesi varmış. Anlattığı meziyetlerle genç gözümde o kadar büyüdü ki, yahu dedim. Ne muhteşem gençler var. Şimdi okul da bittiğine göre, bu meziyetlerle iyi bir iş bulmuştur kendine diye düşündüm.

Merak ettim sordum. Bir işe girdi mi?

Yok! Evde... Dedi arkadaşım. 2 senedir çalışmıyor.

İş mi yok? Dedim. Var bulduk. Fakat bir ay çalıştı bıraktı diye cevap verdi. Peki, şimdi ne yapıyor? Hâlâ çalışmıyor mu? Diye sordum. Yok! Dedi. İçine kapanık biri oldu çıktı. Bir işin ucundan bile tutmuyor. Sosyal hayatı yok. Gece sabaha kadar bilgisayarda oyun oynuyor. Sabah da akşama kadar yatıyor. Çocuk iş bulamadığı için strese girdi, herhâlde ondan...

Yok! Ondan değil diyorum. İçimden tabii. Neticede arkadaşım. Alınmasın diye!

Maalesef sadece senin oğlun bu durumda değil! Deyip susuyorum.

**

Halbuki onda iş kapasitesi olsa çoktan ekmeğini taştan çıkarmıştı. İş bulmak için önce işe talip olmak gerekir. İş, hayatın gerçeklerinden bir meşgaledir. Gözü ekrandan başka bir şey algılamayan sanallaşmış hayatların, gerçekleri bulması, görmesi çok zordur. Bu sebeple sanal kişiliklerin gerçek bir işi bulmaları da çok zordur.

O, bilgisayarın hayal dünyasına kendini kaptırmış bir kere. Hayatı sanal zannediyor. Elektrik parası, su parası, kira parası, ekmek parasının gerçek olduğunun farkında değil. Bir ödeyen var çünkü. Onun bütün dünyası ekran kadar. Hayata bakışı ekranın ötesine geçemiyor. Bilgisayar oyunlarının girdabına düşen sömürülmüş beyinlerden olmuş. Çünkü böylelerinin gerçek hayatla ilgili hiçbir planları, hedefleri olmaz. Kişilikleri tamamen bilgisayar oyunları tarafından kodlanır. Şekle sokulur. Bunlar toplumun kaybedilmiş beyinleridir. Toplum içinde fert olarak vardırlar, fakat icraat olarak yokturlar.

Hani derler ya "Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz" diye... Atalarımız ne güzel söylemiş. Onlar boşa söylemezler. İnsanlar kendilerini nereye koyarlarsa koysunlar, değerleri yaptıkları icraatları ile anlaşılır. Faydalı icraatlardan uzak, günlerini oyunla ve yatmakla geçiren, ailesinden, çevresinden hatta kendinden bile kopuk bir insanın, topluma ne katkısı olabilir ki değeri olsun. En başta kendisine faydası yok.

**

Bilgisayar oyunları gençlerimizi sömürüyor. Onları elimizden alıyor. Kendi kültürünü, ailesini, beğenmeyen, anne babasına isyan eden, hasta kişilikler oluşuyor. Üretgen olmayan, amaçsız, hedefsiz, sanallaşmış beyinler yarınlarımızı tehdit ediyor. Hayatlarının en önemli dönemlerini, gerçek hayattan kopuk, uyurgezer bir hâlde, hiçbir faydası olmayan boş bir meşgale ile geçiriyorlar. Dünya gençliğini sömürüp posaya çeviren bu karanlık sanal çarkın dişlilerinden gençlerimizi kurtaracak bir şeyler yapmamız lazım.

Yoksa gerçek hayatın çarkında telef olup gidecekler.