"Üç yüz kılıç yarası kadar"

İsrailoğullarından birkaç kişi bir mezarlıktan geçerken içlerinden biri, "Allah'a duâ etsek de bunlardan biri dirilip de kendisinden bir şeyler sorsak" dedi. Duâ ettiler ve birisi gözlerinin önünde secdeden kalkar gibi mezardan çıktı. Sonra; "Arkadaşlar, benden ne istiyorsunuz? Öleli tam elli yıl oldu, daha ölüm acısından kurtulamadım" dedi. Peygamber Efendimiz; "Allah'ım, Sen, ruhu sinir, damar ve parmak uçlarından alırsın. Allah'ım, ölümümde bana yardımcı ol ve ölümümü kolaylaştır" diye duâ ederdi Peygamber Efendimiz, ölümün, elem ve acısını anlatırken; "O, üç yüz kılıç yarası kadardır" buyurdu. Yine Peygamber Efendimize ölümün şiddetinden sorduklarında; "Ölümün en ehveni, yün arasındaki pıtrak gibidir. Hiç pıtrak yünsüz çıkarılır mı? O, çıkarıldığı vakit onunla bir sürü yün de çıkar" buyurmuştur. Yine Peygamber Efendimiz bir hastanın ziyâretine gittiğinde; "Onun çektiğini ben bilirim. Onun her damarı ayrı ayrı ölüm acısını çekmektedir" buyurdu. Hazreti Ali savaşa teşvik eder ve; "Şâyet savaşta öldürülmezseniz başınız yastıkta öleceksiniz. Vallahi, bin kılıç yarası, benim için yatakta ölmekten daha ehvendir" derdi. Şeddad bin Evs de; "Mü'min için dünya ve âhirette en şiddetli acı ölümdür. O, çengel ile çekip içini çıkarmaktan, makasla biçilmekten ve tencerede kaynamaktan da daha zordur. Eğer bir ölü dirilip ölüm acısını haber verse, artık hayattakiler hiçbir şeyden zevk alamaz duruma gelirlerdi" dedi. Zeyd bin Eslem'in babasından rivâyetine göre, "Mü'minin ulaşamadığı bir derecesi kalırsa, ölürken can çekişmedeki eziyetle bu dereceyi alır ve bu sayede Cennet'teki mevkiine ulaşır. Kâfir de yaptığı bir iyiliğin mükâfatını henüz görmemişse ölüm ânında onu görmek ve sonunda Cehennem'deki yerini almak üzere canı kolaylıkla çıkar" demiştir. NOT: Hakk'ın rahmetine kavuşan yazarımız Mehmet Oruç'un vefatından önce kaleme aldığı yazılarını yayınlamaya devam ediyoruz.