Biraz gevşesek mi?

Önce yakın çevreme sesleniyorum.
Ne olur bir gün siyaset yazmasak?
Siyaset yapmasak.
Apolitize olmayı kastetmiyorum ama.
Belki karşı görüşteki bir insana tebessüm ederiz.
Fikir ayrılığımızı değil, fikir birlikteliğimizi konuşuruz.
Ne tepeden bakarız, ne hoşgörürüz.
Sadece kabul ederiz onu.
Olduğu gibi.
Tabiatın bize bahşettiği gibi.
Bakın ömrünüzden bir gün daha geçti.
Ne olur sıkılı yumrukları biraz gevşetsek.
Önce karşı taraftan beklemek yerine.
Biz yapsak bunu.
Sonra da siz vekiller.
Meclis'te bütçe görüşmeleri var malum.
Kuliste nasıl dost ve arkadaş oluyorsa herkes.
Kahve içiliyorsa karşılıklı.
Espri dolu eleştiri ve övgülere gülünüyorsa.
Kameraların yansıttığı genel kurulda da öyle olsa...
Muhalif görüşlerini anlatırken.
Arada "Haklısın" da dese insanlar.
Eleştirmenin düşmanlık olmadığı anlaşılsa.
Tıpkı haklı takdir etmenin "Yağcılık" olmadığı gibi.
İnanın kısa bir süre oy hesabından arınsak.
Şu üç günlük dünyada yaptığımızın dünyevi sonucunu düşünmesek.
Sadece "Güzellik ve dostluğa" odaklansak.
Bu iş kartopu gibi büyür.
Bütün günlük hayata yansır.
İnanın siyasetle kalmaz bu iklim.
Önce ekonomiye.
Sonra dış politikaya bulaşır.
Birinin bu kıvılcımı çakması lazım.
İyilik hareketini başlatması.
Manevi hazzını kendisi yaşadığı kadar.
Başkasına da yaşatması.
Bir düşünün.
Televizyonda canlı yayınlanan Meclis genel kurulunda yumruklu kavgalar oluyor.
Ama Meclis'in kulisleri ve bahçesi sütliman...
Neden diye düşündünüz mü?
Mesele içimiz ve dışımızla ilgili.
Siyasetin şov yönü var kuşkusuz.
Ama o şov şiddeti çağrıştırıyorsa.
Özendiriyorsa.
Yeni nesillere "Siyaset şiddettir" mesajını verirsiniz.
İnanın bu geleceğini baltalamaktır.
21 yıldır gazeteci sıfatıyla Meclis'e girip çıkıyorum.
Önerilerim bir tecrübeyi yansıtıyor.
Bu tecrübe çoğu vekilden daha fazla.
Umarım dinlerler bu sesi.
Parti ayrımı yapmadan söylüyorum.
Kendinizi düşünün tabii.
Ama önce çocuğunuzu düşünün.
Ona bırakacağınız ismi.
Siyasetin sonsuza dek gitmeyeceğini...